beschutte door zelf te vuren, dan door te graven. Nu het overgroote
deel der manschappen niet behoeft te vuren en slechts op dekking
bedacht moet zijn, is dit bezwaar vervallen. Van de beide eerst
genoemde nadeelen moet m. i. het kleven aan gemaakte
dekkingen op den koop toe worden genomen, indien het ge
bruik der spade menschenlevens kan redden, te meer daar
de invloed der aanvoerders dit euvel vermag te verkleinen. Blijft
dus het feit, dat zelfs het voorzichtigste graven gewoonlijk de
trefbaarheid verhoogt. Voor de bedoelde gevechtsphase zal het
gebruik der spade daardoor niet imperatief kunnen worden
voorgeschreven, wij zullen ermede moeten volstaan bij oefeningen
den aanvallenden soldaat er telkenmale op te wijzen, indien hij,
zonder zich te veel bloot te geven, het terrein op eenvoudige wijze
kan verbeteren. Beslist voorgeschreven dient dit evenwel te wor
den voor de nacht tusschen twee aanvalsdagen
waarin geen beslissing gezocht wordt.
Als slot van dit onderdeel wil ik er nog op wijzen dat men de
boven ontwikkelde beginselen omtrent het tempo van dén aanval
niet zal terug vinden in de Fr. reglementen. Het „Règl. de man.
d'Inf." ademt geheel den geest, dien men vóór 1914 op den anderen
Rynoever vond. Zoo .zegt punt 217: „Pour en prendre le contact
la comp. attaque nralgré la résistance rencontrée" en schrijft
punt 219 aan iedere sectie en groep uit het vuuréchelon voor:
„profiter de tout arrêt du feu ennemi pour avancer aussitöt". Ver
geten wij evenwel niet, dat Fr. bewapening een zoodanige is, dat
het regl. met recht mag uitgaan van de veronderstelling, immer
het vuuroverwicht te zullen kunnen bevechten. Bovendien zijn in
de Fr. organisatie vuur- en stootkracht tot één groep (groupe de
combat") samengekoppeld en niet zooals in de Neder].-, Duit-
sche-, Engelsche-, en naar verluidt toekomstige N. I. org., in
afzonderlijke groepen gescheiden. Dit alles maakt het Fr.
regl. tot een bron, waaruit met veel omzicht i.g-
heid geput dientteworden.
111. DE BESLISSING Indien de eigen art. haar vuur niet reeds
naar achteren heeft verlegd en dus hare inf. nog belet de onder
vuur liggende opstelling dichter dan omstreeks 200 M. te naderen,
is het beslist noodig, dat de C.-comdt door middel van zijn Co-
gr. aan den B.-Conrdt laat weten, dat de voorwaartsche beweging
belemmerd wordt. Is rechtstreeksche verbinding met de steun ver-
leenende art. te verkrijgen, dan moet ook langs dezen weg getracht
worden haar te verzoeken het vuurgordijn te verplaatsen. Het is
daarvoor evenwel noodzakelijk, dat alle aanvoerders der inf.
var.af de s.-comdtn weten, welke art. hun aanval steunt en waar
deze zich bevindt. De voorbeelden, dat aanvallende inf. in het vuur
harer eigen art. is geloopen zijn legio en vormen een der oorzaken
Deze phase heet in het Fr. regl. „Le développement du combat", bij
Culmann ,,1'Assaut'', bij Pfeiffer „Der Sturmangriff".
408
