In den winter 19161917 werden meermalen (aan de Somme,
in Champagne en bij Verdun) overeenkomstig deze beginselen
aanvallen door troepen ter sterkte van ongeveer 1 Div. uitgevoerd
en gewoonlijk met succes. Tot een grooten aanval, een doorbre
king van de D. liniën beoogende, kwam het in het voorjaar van
1917 in Champagne.
De instructie van Nivelle was den D. echter, niet lang nadat zij
A'as uitgegeven, in handen gevallen.
De aanvalstactiek van Nivelle bood den verdediger de gelegen
heid om de onvoldoend gedekte battn te vernietigen. De verschil
lende colonnes, waarin de aanvaller zich splitste, konden door
tegenstooten worden vernietigd. Die tactiek leidde tot een verdich
ting van den aanvaller op bepaalde terreindeelen, zoodat de mitrs
goede gelegenheid zouden vinden die colonnes zware verliezen
toe te brengen. Eindelijk zou met groote troepenmachten moeilijk
een verrassing kunnen worden verkregen.
De D. hielden zich tot bestrijding van den aanval aan het
beginsel van een zwakke voorste linie, die slechts zoo sterk moest
zijn bezet, dat verkenningsafdn zouden kunnen en moeten worden
afgewezen. Daarbij werd er rekening mede gehouden, dat de Fr.
vaak sterke verkenningsafdn gebruikten.
Bij gelukten doorbraak der le linie moest het terrein daarachter
hardnekkig worden verdedigd. In de le plaats dienden hiertoe de
schaakbordsgewijze aangelegde mitr.-nesten, verder de onderst.-
tr., die tegenstooten moesten uitvoeren.
Door diepere werking van het art.-vuur, vergroot nog door het
vooruitgaand vernielingsvuur, zou het niet mogelijk zijn op korten
afstand reserves gereed te houden tot een onmiddellijken tegen
stoot. Immers daartoe zou die afstand niet grooter mogen zijn
dan 400 M. Het werd dus noodig, die reserves verder achter
waarts gereed te houden, waardoor een tegenstoot echter den
vijand ook niet meer b ij, of kort n a, het binnendringen in de
stelling zou kunnen treffen. Die tegenstoot zou hem dus later
treffen. En om hem te doen slagen, moest men gunstige voor
waarden trachten te scheppen. Dit hoopte men te kunnen bereiken,
en ervaring toonde de gegrondheid van die hoop aan, in de le
plaats door den tegenstand der troepen achter de voorste linie en
door de mitr.-nesten. Zij moesten den vijand met frontaal en
flankeerend vuur, met bajonet en handgranaat aangrijpen en zijn
voortgang vertragen. Op deze wijze wilde men de aanvallende
Inf. scheiden van het haar voorafgaand art.-vuur en tevens den
samenhang tusschen de verschillende troependeelen verbreken.
Door het vuur der nog intact gebleven mitr.-nesten en van de
ondersteuningstroepen en door hunne tegenstooten zouden die
aanvalstroepen hier toch minder snel vooruitdringen dan elders.
Daardoor bestond de gelegenheid om de, zonder voldoend verband
doorgedrongen, onderdeelen met de reserves afzonderlijk te slaan.
509
