Hoe men verder over deze beschouwingen moge denken, in ieder geval zal elke vermindering, die onze legersterkte (en dus die v a n d e n v ij a n d) ondergaat, het belang van deze aangelegen heid vergrooten. Daarom kan het zijn nut hebben eens naar een voorbeeld om te zien van sneller oprukken, dan men gewend is als normaal te beschouwen. In Januari 1891 ontstond in Chili een burgeroorlog uit eene revolutie van de Congrespartij tegen den president-dictator Balmesada. De marine sloot zich bij de congrespartij aan, welke de Noordelijke provincies bezette. Op 7 Mei begon daar de orga nisatie van een nieuw leger, samengesteld uit 3 Brigades a 3 Regtn Inf., 1 Escadron Cav. en 1 Bataljon Art., gedeeltelijk van moderne geweren (Mannlicher) voorzien en geoefend onder leiding van Coronel Körner, een gewezen Saksisch officier, die den Fr.D. oorlog had medegemaakt. Half Augustus kon dit leger, gebruik makend van de overmacht ter zee, op de kusten der Z. helft een landing ondernemen. Chili heeft, gelijk bekend, evenals Java een lang gerekten vorm. Bij 4500 K. M. kustlengte gemiddeld slechts een breedte van 200 K. M. Het spoorwegnet was toen nog minder ontwikkeld dan thans. Het verdedigend leger 33.000 man) kon wel eenige hoofdpunten dekken, doch een landing kon niet belet worden. Er waren 2000 man noodig om in het binnenland opstanden te voor komen. De overige strijdmachten waren in 3 groepen gesplitst: 10.000 man bij Coquimbo, 6000 bij La Concepcion, 15000 bij Santiago. Er bestond slechts weinig kans, dat de onderdeelen elkaar zouden kunnen steunen. In geval van eene landing tegenover de middengroep b. v. zouden van Le Concepcion de eerste 24 uur slechts een paar duizend man ondersteuning gezonden kunnen worden. De vernieling van de spoorbrug over de Rio Maipo, halverwege het traject, zou ten gevolge hebben, dat voor die onder steuning een week noodig zou zijn. Het operatieplan van Körner was gebaseerd op een afspraak met op de hand der Congressisten zijnde inwoners, om die spoorbrug te vernielen, of op andere wijze het concentratie-vervoer in de war te brengen. Dan kon de ver dediger hoogstens 15000 man tegenover de landende troepen stellen. Het was van groot belang voor den aanvaller, door snel handelen den tijd te benutten, vóór de Divisie te Coquimbo die bij gemis aan een spoorweg 14 dagen marcheerens zoude behoeven om aan te sluiten op het landingspunt zou kunnen zijn. De stoornis van de concentratie, door op dien kwetsbaren spoor weg vernielingen aan te brengen, opende een gelegenheid om de troeper. bij Valparaiso en Santiago afzonderlijk aan te grijpen, al zouden deelen van de troepen uit Concepcion een kleine verster king kunnen leveren. Een landing bij Valparaiso bleef buiten beschouwing, omdat dit 521

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1923 | | pagina 23