schepen konden nog steeds O. van Kosten varen en Smyrna
bereiken om haar te beschieten.
Daarom had men ondertusschen ook op de O. oever van de
Golf van Smyrna (ongeveer bij aeen batt. van 12 c. M. in stelling
gebracht, die de O. doorvaart langs Kosten moest bestrijden. Veel
resultaat heeft dit niet gehad. Toen de eerste maal het vuur
geopend werd op de beide monitors, maakten deze keert. Later
is de batt. verkend en verloor in een gevecht met een der monitors
één vuurmond. De monitors bleven in den vervolge buiten; dit
was dus bereikt, maar de jagers stoomden met groote snelheid,
dicht onder de kust van Kosten houdende, toch naar binnen. De
batt. bleek niet in staat een zoo snel zijwaarts bewegend doel te
bevuren.
Het lukte dus niet op deze wijze om den vijand van Kosten te
verdrijven. Daartoe was noodig, dat het vorengenoemde steunpunt
op het N. W. uiteinde van Kosten aangepakt werd. Doch hoe?
Alleen van Kara-Burun uit kon dit, alle andere punten van het
vaste land lagen te ver weg, om als opstellingsplaats voor battn
in aanmerking te kunnen komen. Over land kon men tengevolge
van niet te overwinnen terreinmoeilijkheden geen geschut naar
Kara-Burun krijgen. Aan een bergbatt. is het na zeer veel moeite
gelukt om er te komen; voor zwaarder geschut was het- uitgesloten.
De Duitsche majoor Lieran kwam op het idee om te probeeren
's nachts tusschen de eilanden doorvarende en de Engelsche
schepen ontwijkende, ov:r water het geschut naar de gewenschte
plaats te brengen. Deze tocht is merkwaardig genoeg om meer
in bijzonderheden beschreven te worden, waarom hieronder een
vrijwel woordelijke vertaling van het verhaal van majoor Lieran
moge volgen.
„Mijn plan berustte daarop, dat de Eng. den Turken zoo iets
niet toevertrouwden en zich op hun eilanden te zeker voelden.
Bijzonder lastig was de geheimhouding, aangezien het in Smyrna
wemelde van Eng., Am. en Grieksche spionnen. Daarom moest
toevlucht genomen worden tot alle denkbare listen en middelen.
Met de eerstkomende nieuwe maan echter was alles klaar en op
den avond van den 3den Mei 1916 voer ik met twee schepen van
Smyrna af, om de bij Urla-Iskele verborgen vuurmonden en munitie
in te laden en vervolgens naar Kara-Burun te varen, waar in een
door hooge bergen gedekte bocht alles voor de landing en het in
stelling brengen van de kanonnen voorbereid was.
Het begin van de tocht was niet veelbelovend. Allereerst ver
schenen twee Eng. vliegtuigen, die Smyrna bombardeerden en het
uitloopen van de stoomers uit de binnenhaven van Smyrna ver
traagden. Tengevolge daarvan moest de eigen mijnversperring in
het duister gepasseerd worden, waarbij een stoomer op een rots
liep en eerst met groote moeite en veel tijdverlies vlot gemaakt
moest worden. Verder verliep weer kostbare tijd met het zoeken,
528
