toch ziet men het in verschillende legers anders in, of beter gezegd,
voélt men het anders. Tot voor kort bijvoorbeeld hechtte men in
Engelsche kringen meer aan de beweging. In het Engelsche
reglement van 1922 wordt echter nu ook volle erkenning gegeven
aan de overheerschende waarde van het vuur.
In het Italiaansche leger ziet men de groote waarde van het vuur
uit den aard der zaak wel in, maar toch stelt men de beweging en
de soepelheid van de infanterie boven alles.
De Duitschers stellen de kwestie niet eens en prenten het principe
van de belangrijkheid van het vuur ook met in, maar zorgen er voor
dat hun reglementen en voorschriften ter zake goed met elkaar
overeen stemmen, en dat, door nauwkeurig aan te geven hoe de
vuursteun moet worden gegeven in de verschillende phasen van
den strijd, het beginsel op goede wijze wordt toegepast.
De Fransche reglementen brengen het principe scherp naar
voren, opdat iedereen er van doordrongen zij dat: „Le feu est Ie
facteur prépondérant du combat. L'attaque est le feu qui avance;
la défense, le feu qui arrête".
In het ondervolgende wordt onderzocht hoe men in de verschil
lende legers tracht deze grondgedachte tot uiting te brengen en
wel voor wat betreft de mitrailleurs. Daarbij meenen we als bekend
te mogen veronderstellen, hoe in de voornaamste legers de mitrail
leurs, zoowel zware als lichte, bij de infanterie zijn ingedeeld.
Zooals men weet, bezit de zw. mitr. eigenschappen die hem van
huis uit bestemmen tot het voornaamste wapen voor den steun,
aan de inf. te geven. Men denke slechts aan de groote vuuniit-
werking, die het gevolg is van zijn juistheid en zijn vuursnelheid.
De juistheid van het vuur is mogelijk doordat het wapen behoorlijk
ondersteund wordt door een kleine affuit, zoodat de gevechts
invloeden, welke het vuiir van den enkelen schutter zoo in hoe
danigheid doen verminderen, op den mitr. niet zoo nadeelig werken.
De vuursnelheid is 400 a 500 schoten per minuut, een snelheid die
weliswaar van wege het heet worden van het wapen slechts gedu
rende ongeveer een minuut kan worden volgehouden, doch men
heeft die vuursnelheid ook slechts telkens voor een kort oogenblik
noodig; en voor die „rafales" is een minuut voldoende. Dan denke
men aan het weinige personeel, dat er noodig is om die vuuruit-
werking te verkrijgen, vergeleken met het aantal met geweer
bewapenden dat daartoe noodig zou zijn; aan de weinige plaats
die het wapen met de erbij behoorende manschappen inneemt,
waardoor het zoo gemakkelijk gedekt opgesteld kan worden; en
ten slotte aan de mogelijkheid, het bij den aanval in de voorste
lijn, of althans vlak er achter, mede te voeren.
Gezien al die voordeelen van dit automatische wapen zou men
kunnen vragen of het gewone geweer zijn tijd niet heeft gehad.
Maar dit schijnt niet waarschijnlijk. Er doen zich op het gevechts-
veld nog te veel omstandigheden voor waarin men het enkele schot
761
