842
schrijver: „Les moyens matériels et les procédés d'art militaire ont évi-
demment joué un grand role dans cette manche de la partie qui a terminé
a notre avantage l'offensive allemande du printemps 1918, mais il est
incontestable que 1' élément principal fut, comme toujours, d'ordre moral".
De aandacht zij nog gevestigd op een artikel, behandelende de te bereiken
vuursnelheid (cadence) der geweermitrailleurs.
Allgemeine Schweizerische Militarzeitung. September. Een belangrijk artikel
van de Redactie vraagt onze aandacht. Het heet: „Material Oder Moral?"
Naar aanleiding van een pas verschenen werkje van dien naam door den
Oberst von Tayssen, acht de redactie het noodig, een waarschuwing te
richten aan het Zwitsersche leger. Men heeft d ar te veel neiging om,
aangezien Duitschland den oorlog verloren heeft, zich blind te staren
op Fransche methoden en voorschriften. Tusschen haakjes: ook elders
heeft men die neiging, evenals men na '70 zich blind staarde op den
overwinnaar van toen.
Er wordt gewezen op het feit, dat de Franschen sterk onder den invloed
staan van den stellingoorlog en dat zij een overdreven beteekenis hechten
aan het „mateiiaal". Tayssen zegt dat zij daartoe zijn gekomen door de
verschrikkelijke verliezen die de Fransche infanterie geleden heeft in 1914
door haar aanvallen a outrance, zonder behoorlijken steun van artillerie.
Of, zooals hij het uitdrukt om de Fransche oorlogservaring te teekenen:
„Versagen der Infanterie und ihres Vertrauens in die eigene Kraft". „Die
Französische Infanterie habe 1914 ihr eigenes Feuer gering bcwertet und
sich mit Angriff a outrance blutige Köpfe geholt. Infolgedessen habe sie
die führende Rolle der Artillerie abgetreten; ohne starksten Artillerie-
schutz, Tanks etc. habe sie überhaupt nicht mehr angegriffen undverlernt,
ohne sie im freien Felde zu kampfen".
Iets verder heet het in het artikel„Wo vom Feuer der Inf. die Rede
ist, da ist es immer nur das Mgw-Feuer; die Inf. scheint nur noch für
die Mgw da zu sein. Tayssen bleibt beim Gewehr, weil er, wie die
Englander, letzten Endes unbekümmert um Verluste und unabhangig vom
Material, die Entscheidung auf die Spitze der Bajonette stellen will, statt
wie der Franzose auf Stoszkraft der Infanterie zu verzichten und den
Einbruch den Tanks zu überlassen".
Tayssen eindigt met de woorden: „Das ist der Fluch der dem Material
anhaftet, dasz es, kaum hergestelt, schon wieder durch neue wirksamere
Mittel zu altem Eisen gestempelt wird. Bestandig ist nichts als der
Geist. Daher wollen wir den geistigen Rahmen weiter spannen und nicht
im Toten Material, sondern im Lebendigen Willen das Entscheidende
sehen; dann wird der Wille schon seine Wege finden".
De Redactie van het Tijdschrift gaat dan na wat uit dit alles voor
een klein leger als het Zwitsersche te leeren valt.
Zij zegt zeer juist (en dat geldt voor ons evenzeer) dat Zwitserland
niet in staat is om zich zóó van materiaal te voorzien als de groote
landen, doch zich ook niet kan veroorloven om roekeloos met zijn solda
ten om te springen Heelemaal niet vechten dan? Ook dat niet Naar het
oordeel der Redactie kan een klein land zich wel degelijk verdedigen. In
de eerste plaats moet er naar gestreefd worden om „den Aufbau des
feindlichen Angriffes zu storen." De zwakke zijde van den vijand is zijn
Schwerfalligkeit; daarom moet men daartegenover stellen Beweglichkeit- Zijn
methode is het Massenfeuer, men zorge hem daaitoe geen gelegenheid
te geven door hem geen loonende doelen te bieden. Also raffinierte Aus-
nützung des Gelandes". Verder wordt bepleit: gebruik van nacht en nevel
en slecht weer; oplossing in kleine groepen; hinderlagen; geen grootere
maatregelen nemen dan noodig en loonend is: Als een geweerschot vol
doende is, dan geen gm laten vuren, als een gm het af kan dan geen mitr,
laten vi ren, als de initrs het af kunnen dan geen art. laten vuren, want elke
ingezette machine trekt vuur van krachtiger machines aan. Noodig zijn
onvermoeide patrouillegang en kleine oorlog tegen verkenningsdienst en
