te vroee uitgegeven bevel meer werk enonrust, iet® Wdl
m Bijde bevelen welke op het gevechtsveld worden uitgegeven
SPDt,om™ gevechtsveld korte, doch duidelijke bevelen
Het is in strijd met de werkelijkheid, wanneer men tijdens
bevecht lange en onoverzichtelijke bevelen uitvaardig hh
Geen bevelen met 10 en meer puntjes, waarvoor de bevelhebber
geen tijd heeft om ze te dicteeren (laat staan te schrijven) eri
endercommandanten geen tijd om ze te lezen ^n zi^ 0j fJ®ijkst)e
Kort en duidelijk; c. q. broksgewijze uitgeven, h^bdangn^kst
hetDeedoor mij voorgestane methode bij de T. ojd K. leent zich nu
uitstekend tot beoefening van het snel nemen eener beslissing
het vlug omzetten van die beslissing in een bevel.
De leiding heeft het toch in de hand, gevechtsmomenten te
scheppen en dan de deelnemers voor het feit te stellen, „wat do
ie!".
Dus snel een beslissing, gevolgd door een kort beve'.
Op deze wijze verkrijgen de deelnemers veelvuldige oefening
het zich leeren indenken in den tactischen toestand en het nemen
van een beslissing.
De voordeelen bij deze wijze van oefenen verkregen zijn, zooals
uit het vorenstaande moge blijken, zoo groot, dat ik deze verre
verkies boven het oefenen met twee partijen.
Zooals uit het bovenstaande blijkt, heb ik mij bij deze beschou
wingen uitsluitend bepaald tot opzet en inleiding van de oefening.
Ik wil mij hiertoe beperken, omdat dat onderdeel mij juist zoo
belangrijk voorkomt en aangenomen kan worden, dat aan de
leiding, welke zich hierbij op de hoogte van haar taak heeft ge-
toond, ook het verdere verloop van de oefening kan worden toe
vertrouwd.
Hoofdzaak hierbij is zorg te dragen, dat de werkelijkheid zooveel
mogelijk nabij wordt gekomen en gewaakt wordt tegen onnatuur
lijke toestanden.
Op welke wijze de oefeningen worden gehouden, hetzij met een
partij, hetzij in twee partijen, de taak van de leiding is daarbij
om het aangeven van de tegenpartij op de kaart zoodanig te regelen
als bij de actie in het terrein door de andere partij zou worden
waargenomen.
10
