meester maakten van het bekken, zij verschillende inrichtingen
zouden vernielen, die zij vroeger hadden gespaard, toen zij nog de
overtuiging konden hebben het gebied onbetwist te zullen kunnen
beheerschen.
Gevaarlijker nog was het, dat de Roemenen te Petroszeny zijnde,
nog slechts op 4 dagmarschen afstands van den spoorweg in het
Maros-dal, de eenige aanvoerlijn van het 9e Leger, verwijderd
waren. Het bergachtige en woudrijke terrein maakte raids mogelijk,
welke in veel korteren tijd dien spoorweg zouden kunnen bereiken.
Toch wilde von Falkenhayn aan het verzoek van den comman
dant der troepen bij genoemde passen niet voldoen.
In de eerste plaats ging er nog eenigen tijd heen, voor de
Roemenen Petroszeny zouden kunnen bezetten. In het gevecht bij
Hermannstadt zouden zij niet meer kunnen ingrijpen; zelfs als zij
niet werden opgehouden, zouden zij een week noodig hebben om te
Miihlbach te komen. In dien tijd hoopte von Falkenhayn de beslis
sing bij den Rooden Toren- pas te hebben verkregen. Elke ver
mindering van troepen bij Hermannstadt zou, vooral gelet op hun
reeds geringe sterkte, de kansen op succes verminderen en bij
Hermannstadt lag voorloopig de beslissing. Elke troepenvermin
dering aldaar zou leiden tot een verdeeling der krachten, waardoor
men nergens zoo sterk kon zijn, dat men een beslissing kon ver
krijgen. Nadat de vijand bij Hermannstadt zou zijn verslagen, kon
worden overwogen of er troepen naar Petroszeny zouden moeten
worden gezonden.
Van de Mechadia-groep kon echter 1 O.-H. bataljon ter ver-
sterking worden gezonden, dat 26 Sept. aankwam. Overigens moest
men den vijand zoolang mogelijk zien op te houden.
28 Sept. zou nog een O.-H. brigade met de ontlading beginnen
op her baangedeelte Piski-Hötzing. Deze brigade zou met de
reeds bij Petroszeny aanwezige troepen de 301e Div. vormen, wier
commandant, generaal v. Busse, reeds was aangekomen.
Daar von Falkenhayn voorzag, dat het gebergte aanleiding zou
geven tot het vormen van groepen buiten het organieke verband,
had hij aan de opperste legerleiding eenige staven verzocht, welke
bij voorkomende gelegenheid voor de te vormen groepen zouden
kunnen worden gebruikt.
Te Mühlbach wachtte hem ook de chef van den staf van het le
O.-H. L^y.r. Van dezen ontving hij minder gunstige berichten
omtrent dat leger. De weerstandskracht er van werd betwijfeld,
waardoor het misschien niet mogelijk zou zijn, dat de rechtervleugel
er van in verbinding met den linkervleugel van het 9e Leger zou
stand houden; midden en linkervleugel van het le Leger zouden
desnoods kunnen terugwijken. Zonder het standhouden van den
rechtervleugel zou echter de operatie van von Falkenhayn onmo
gelijk worden en liep het 9e Leger zelfs gevaar te worden opgerold.
Het Alpenkorps had de lijn Vrf. Mare Gyhan dien dag vroeg
92