144
Wat betreft het infanteriegeschut vermoedt Rohne dat de oplossing iri
de richting van tanks gezocht zal moeten worden, terwijl hij betwijfelt of
gasmunitie in den bewegingsoorlog bruikbaar is. Uit het feit, dat de
specialist Rohne nog steeds verklaart geen behoorlijk inzicht in deze beide
vraagstukken te hebben, blijkt wel hoever wij nog van een besliste oplos
sing ervan verwijderd zijn!
Tenslotte moet Rohne tot zijn spijt constateeren dat bij de Duitsche
artillerie de GK. is afgeschaft; hij wijst erop dat dit in Frankrijk niet het
geval is en belooft steeds voor het bestaansrecht van de G. K. te zullen
blijven strijden.
Revue d' artillerie November 1923. Overste Mayou geeft het tweede en
laatste deel van zijne „Note sur la lutte d'artillerie", waarin de „guerre
de mouvement" in beschouwing wordt genomen.
In den bewegingsoorlog zal het legercorps bij de nadering in den regel
slechts kunnen beschikken over de „artillerie de corps d' armée" en over
de „divisie-artillerie". Men rekent slechts bij uitzondering op versterking
uit de „artillerie d' armée".
Hierdoor ontstaat dus voor het Fr. legercorps een toestand analoog aan
dien bij ons Indische veldleger, waar wij ook slechts over de divisie
artillerie en enkele batterijen buiten divisieverband kunnen beschikken.
Bij de „marche d'approche" van het Fr. legercorps, welke wordt gerekend
te beginnen zoodra het legercorps komt binnen het bereik van artillerie
vuur op groote afstanden, dat is op 20 K.M- van den vijand, moet de
artillerie de corps d'armée (10-5 c. M. lange kanonnen) een dusdanige
plaats in de marschformatie innemen, dat haar commandant in staat is
„de faire sentir son action personnelle dès qu'il le jugera utile". (Instr.
sur l'emploi tact. des gr. unites).
Daartoe zal de A. C. A. (artillerie de corps d'armée) zoo dicht mogelijk
op het infanterie-gros der divisies moeten marcheeren, afhankelijk overigens
van het wegennet. Zoodra het noodig wordt, verlaat de infanterie der
divisies de marschwegen. Van dat oogenblik gaat de A. C. A. met groote
sprongen vooruit, zorgende steeds een voldoend aantal batterijen in stelling
te hebben om het vuur op de vijandelijke artillerie te openen. Uiteraard
worden daarvoor de meest mobiele batterijen in stelling gebracht (in Fr.
dus de 10.5 c. M. L.) terwijl de minder beweeglijke zoo lang mogelijk in
reserve blijven, d. i. tot het oogenblik dat men vermeent niet zonder haar
vuur vooruit te zullen komen. Schrijver neemt nu aan dat voor de „tirs
d'interdiction", één afdeeling van 10.5 c. M. beschikbaar moet blijven zoo
dat voor het contra-batterijwerk 3 afdeelingen van 15.5 c. M- en 1 van
10.5 c. M. overblijven om, wanneer de vijandelijke artillerie actief optreedt,
over te gaan tot vuurconcentraties door die 3 afdeelingen op iedere vij. batterij.
Waar in deze periode van den strijd volgens hem de dekking tegen vuur
der vij. art. waarschijnlijk nog weinig zwaar zal kunnen zijn, de dekking
tegen gezicht eveneens nog dikwijls niet afdoende en inschieten met
waarneming en controle van het uitwerkingsvuur dus dikwijls mogelijk
zal zijn, neemt schrijver aan, dat vuurconcentraties van 150 schoten van
10.5 c.M. en 200 van 15.5 c. M. afdoende zullen zijn. (O. i. wordt echter te
weinig aandacht geschonken aan het feit dat, waar aan den eenen kant de
dekkingsmogelijkheden der vij. artillerie tegen vuur en zicht in deze periode
nog gering zullen zijn, aan den anderen kant de eigen waarneming even
eens te wenschen over zal laten. Zeer terecht dringt dan ook de schrijver
aan op een zeer vroegtijdig organiseeren van den verkennings- en ver
bindingsdienst van de A. C. A., vooral ook door vliegtuigverkenning en
-waarneming
in verband met de bij de A. C. A. meegevoerde munitie-uitrusting zouden
dan 6 van dergelijke vuurconcentraties kunnen worden bewerkstelligd
alvorens munitie-aanvulling noodig is.
Bij het einde van de „marche d'approche" treden ook in den bewegings
oorlog dezelfde omstandigheden op als bij de „stabilisation" reeds behandeld.
