op hoogte 1003 N. van Petroszeny. Deze stad zelf had men ont
ruimd. Een aanval op de nieuwe stelling had nog niet plaats gehad.
Men wachtte deze echter met gerustheid af. In elk geval zou men
den vijand gedurende geruimen tijd kunnen ophouden.
Hoewel het nu zeker was, dat de Szurduk-groep niet meer tijdig
in het gevecht bij Hermannstadt zou kunnen ingrijpen, zoo was de
commandant van het 9e Leger thans bezorgd voor een ingrijpen
van het 2e Roemeensche Leger. De beweging van de cavalerie
langs den voet van het gebergte was een aanwijzing daarvoor.
In dit opzicht was de geringe voortgang van den aanval van
het XXXIX Res. Korps zeer onaangenaam. Te meer, daar van het
Alpenkorps geen berichten waren ontvangen, dat het den straatweg
langs de Alt had overschreden. Uit de beschouwing van het terrein
had von Falkenhayn den indruk gekregen, dat het, niettegenstaande
personen, die voorgaven het land goed te kennen, zulks onmogelijk
achtten, wel mogelijk was O. van den Rooden Toren-pas over het
Fogaras-geb. naar Roemenië terug te trekken. Het verdwijnen van
Roemeensche colonnes in die richting kon dezen indruk bevestigen.
Was het nu den Roemenen gelukt daar een verbinding met hun
land te verkrijgen, dan konden zij nog daarvan gebruik maken.
Om al deze redenen wilde von Falkenhayn den volgenden dag
den aanval met kracht voortzetten, waartoe het XXXIXe Res. Korps
de noodige bevelen kreeg. Het Alpenkorps werd opnieuw gewezen
op het belang van het vooruitschuiven van afdeelingen over den
straatweg. Aan het cavalerie-korps werd opgedragen de naar
Felek -Porumbak vooruitgeschoven afdeeling zoo snel mogelijk
naar den ingang van den pas te doen oprukken.
Ten slotte zag von Falkenhayn de noodzakelijkheid in van een
reserve. Deze meende hij niet uit het 9e Leger zelf te kunnen
afzonderen, weshalve hij den Commandant van het le O.-H.
Leger verzocht de voorste afdeelingen der 89e Div. te zijner
beschikking te stellen. Reeds had laatstgenoemde er in toegestemd
die divisie bij Schaszburg te verzamelen; thans gaf hij last het
landweer-regiment No. 8 en een afdeeling lichte veldhouwitsers per
trein naar Salszburg te verplaatsen.
27 September begon met eenig succes voor de Duitschers.
Ondersteund door eenige achtergebleven afdeelingen van het
Alpenkorps was het aan de 187e divisie gelukt om 's morgens
met den rechtervleugel de Oncesciï te nemen. De Roemenen ont
ruimden daarna den Valare en den D. Civara.
Tegen den middag bereikte de divisie de Trink-bach. Toen de
51ste Honved-Div. op ongeveer gelijke hoogte was gekomen met
den linkervleugel halfweg Hermannstadt—Schellenberg, verrichtten
de Roemenen een tegenaanval, welke met sterke troepen en goed
was ingezet, maar met weinig kracht was doorgevoerd. Reeds op
middelbare afstanden was de aanval gebroken.
Door het ondervonden oponthoud kon echter ook de 187e
148
