Onder het hoofd „Coast Artillery Board Notes" vinden we een vragen
lijst opgesteld door het Signal-Corps en gericht aan de Coast Artillery
betreffende „Radio-Coramunication for mobile coast artillery in Field
Armies", benevens de daarna door de Board gestelde conclusies.
Noodig worden geoordeeld: a. voor de antiaircraft artillery: één radio
station per afdeelingsstaf, één per regimentsstaf; b. voor de Army Tractor
Artillery, als bij a: c. voor Army Railway Artillery één station per batterij;
d. voor Army Artillery Headquarters2 stations. Bovendien worden getal
len genoemd voor de noodig geachte werkingssfeer der verschillende
stations.
Revue d'Artillerie Décembre 1923. In de eerste plaats verdedigt de Ca-
pitaine Hurault de invoering van de décigrade bij ministerieele circulaire
tengevolge van een bij algemeene stemmen gesteld advies van de com
missie die met de bestudeering der onderhavige questie belast is geweest.
Zijn artikel „Pourquoi l'armée a voulu du décigrade" is een antwoord op
het hier reeds vroeger vermelde artikel „Pourquoi nous ne voulons
pas du décigrade" in het Septembernummer der Revue d'Art- Van het
geheel zouden we willen zeggen: „Trop de bruit pour une omelette!"
Van meer belang lijkt ons het artikel „Les tirs d'interdiction".
Op de vraag of deze vuren nuttig en mogelijk zijn, komt de capitaine
Courbis tot de conclusie, dat vooral in het verdedigend gevecht deze
vuren inderdaad zeer nuttig zullen zijn, maar dat het dan in plaats van ze
te doen afgeven door weinig batterijen (speciaal daarvoor bestemd) en
gedurende langen tijd, noodig zal zijn met zooveel mogelijk geschut (ook
ai heeft dit van nature een geheel andere taak) gedurende korten tijd
verrassend een groote hoeveelheid munitie in te zetten- Hij herinnert
aan de eigen oorlogservaring en wijst er op hoe 's nachts voor een aanval
de weinige daarvoor bruikbare aanvoerwegen opgepropt zullen zijn met
personeel en materieel en hoe ernstig dan een goed geregeld ontzeggings-
vuur, gedurende langen tijd nog nadat het afgegeven werd, het verkeer
langs zulk een aanvoerweg ernstig zal belemmeren.
De chef d'escadron Laurent bespreekt „Les nouveaux règlements de
l'artillerie allemande" en komt tot de conclusie: „l'Allemagne n'arenoncéa
aucune des armes interdites! Ses artilleurs étudient a la fois la liaison étroite
avec l'infanterie et l'emploi des grandes masses d'artillerie dotées de tous les
perfectionnements modernes, particulièrement au point de vue des concen
trations et des tirs de surprise, des actions a grandes distance, des tirs
sur objectifs fugitifs, vers la pratique intensive de l'observation terrestre,
enfin vers les déploiements hardis, qui espèrent-ils, leur assureront la
priorité, puis la supériorité sur l'artillerie ennemie".
Eenige spijtigheid over de weinig merkbare uitwerking van het Ver-
sailles-verdrag op den geest van deze voorschriften kan ons inziens niet
ontkend worden!
In -Renseignement divers" vinden we opgenomen een bespreking van
de wijze waarop in Engeland met artillerie gevuurd wordt met indirecte
richting op bewegende tanks, n.l. op analoge wijze als de kustartillerie
vuurt, door de stukken te doen vuren met vooruit gegeven richting op het
oogenblik dat de tank in die richting komt.
Verder worden vermeld de gegevens betreffende de door de commissie
Westervelt in Amerika beproefde loopgraafmortier n. 1. kaliber 152 m.M.,
projectielgewicht 22.7 Kg., max. dracht 3650 M. VG 230 M. De
mortier kan uiteen genomen worden in lasten van 180 a 218 KG.,
voor het vervoer met handen over korte afstanden en is ook inge
richt voor dierlijke of autotractie. De aandacht wordt er op gevestigd,
dat de commissie Westervelt geen lichte loopgraafmortier eischte, omdat
ze de daarvoor te bestemmen taak denkt op te dragen aan het hulpmaterieel
der infanterie.
Ook wordt besproken een 4.7 KG. wegend half automatisch geweer
212
