Er was dus geen tijd te verliezen. Ernstiger dan tot nu toe,
moest men rekening houden met een ingrijpen van het 2e Roe-
meensche Leger.
Nu had von Falkenhayn bij den pas reeds de hoofdmacht van
2 Duitsche divisies, n. 1. de 187e Div. en de 76e Res. Div. bij
de hand, die een belangrijke macht vormden tegenover den zich
langzaam en moeilijk bewegenden tegenstander.
Onmiddellijk gaf von Falkenhayn bevelen uit, om de naderende
Roemenen met kracht te kunnen aangrijpen.
Het XXXIX Res. Korps kreeg bevel, de beide Duitsche divi
sies zoo snel mogelijk ter hoogte van Skorei op beide oevers
van de Alt te verzamelen.
De 51e Honved-Div. moest den 30sten het Alpenkorps in het
gebergte aflossen, dat dan langs den N. voet van het Fogaras-
gebergte in Oostelijke richting zou oprukken. Wel zou hierdoor
de slag tegen den linkervleugel van het 2e Roemeensche Leger
worden uitgesteld, maar von Falkenhayn achtte voor deze operatie
het Alpenkorps noodzakelijk, omdat dit zooveel grooter gevechts-
waarde had dan de Honved-Div., terwijl deze laatste bij een
mogelijken tegenaanval van de bij den Roode Toren-pas geslagen
Roemenen voldoende weerstandsvermogen zou kunnen ontwikkelen,
om gesteund door het terrein, waarin de Roemenen getoond
hadden zich moeilijk te kunnen bewegen, die troepen zoolang
tegen te houden, tot de slag tegen het 2e Roemeensche Leger
zóu zijn gevallen.
Aan den comdt van het le O.-H. Leger werd verzocht de
71ste Div., wanneer deze moest terugtrekken, zoo te laten
opereeren, dat zij het front naar het O. zou hebben. Het doel van
deze beweging was de Roemenen er toe te verleiden, den rech
tervleugel ver naar voren te brengen.
Daartoe stemde hij toe in het voorstel van den commandant
der 89e Div., om met die divisie een aanval te verrichten over
Hundertbücheln en Retisdorf. Daardoor zouden niet alleen de
O.-H. le Cav. Div. en de 71e Div. worden ontlast, maar tevens
zouden belangrijke troepen der Roemenen in die streek worden
gebonden, die dan zouden ontbreken tegen de hoofdmacht van
het 9e Leger.
Het Cav. korps kreeg last zijn front ten N. van Alt hardnekkig
te verdedigen. Slechts wanneer dit onmogelijk was, zou het
achter de Haarbach terugwijken.
De aanval der 89e Div. had aanvankelijk goed succes. Zij
vermeesterde de beheerschende hoogten tusschen Hundertbücheln
en Retisdorf; de Roemenen leden zware verliezende Duitschers
maakten krijgsgevangenen en veroverden geschut.
Het succes kon echter niet worden vervolgd, omdat de 71e
Div. zich niet bij den aanval had aangesloten, waardoor de
linkervleugel der 89e Div. gevaar liep te worden omvat.
De Roemenen maakten gebruik van den door het achterblijven
216
