Daar ook van het XXXIXe Res. Korps bezwaren werden
vernomen omtrent den toestand der wegen, klachten over daar
uit voortgevloeide vertraging en melding omtrent de onmoge
lijkheid tijdig voor den aanval gereed te zijn, werd overeen
gekomen den gezamenlijken aanval op 2 October in te zetten.
Dit gaf den Roemenen nieuwe tijdwinst, welke vermeden had
kunnen worden, indien geen aflossing van het Alpenkorps op
30 September was gelast geworden. Van die tijdwinst konden
zij gebruik maken, hetzij om een krachtigen slag toe te bren
gen aan het le O.-H. Leger, hetzij om zich terug te trekken,
indien zij, in verband met de positie van het 9e Leger, daarin
geen heil mochten zien.
30 September verliepen overigens de bewegingen bij het Kes.
Korps zonder stoornis. Het Alpenkorps had dien dag weer
hevige aanvallen uit het Zuiden te verduren. Daarentegen zetten
de Roemenen N. van de Alt de aanvallen noch tegen het Cav.
Korps noch tegen het Korps Morgen voort. Integendeel ver
grootten zij op meerdere plaatsen den afstand tot de Duitsche
troepen. Achter het front werden vaak troepenverplaatsingen
waargenomen, waarvan het doel niet duidelijk was. Vliegeniers
konden ook niet voldoende melden, daar nevel en regen het
waarnemen zeer bemoeilijkten.
Bij het le O.-H. Leger waren echter de terugtochtsbewegingen
niet gestaakt.
Bij Henndorf was de 71ste Div. in zeer los verband met
de 89ste Div. D
In het dal van de Groote Kokel kon de 19e O.-H. lnt.-Brig.,
die daar het doordringen der Roemenen in dat dal moest beletten,
zich slechts met moeite handhaven. Konden dezen hier door
dringen, dan zouden zij al zeer spoedig de achterwaartsche ver
bindingen van de groep von Morgen doorsnijden.
De aanval van het XXXIXe Res. Korps mocht dus niet worden
uitgesteld. Kon evenwel de groep von Morgen daarbij niet
medewerken, dan was van dien aanval geen beslissende uit
werking te verwachten.
In den loop van den dag bleek het, dat de Roemenen tusschen
Alt en Fogaras-gebergte met een op één divisie geschatte troe
penmacht in Westelijke richting waren opgerukt. Blijkbaar hadden
zij het gevaar voor hun Z. vleugel onderkend. Het was nu de
vraao-, wat zij hier zouden doen. Moesten de waargenomen
verplaatsingen achter het front beteekenen, dat zij Z. van de
Alt meer troepen wilden samentrekken om een tegenstoot te
verrichten, of hadden zij ten doel te waarborgen, dat een aanval
van het 9e Leger hier geen succes zou hebben, om dan zelf den
aanval tegen het le O.-H. Leger door te zetten? Nog een derde
mogelijkheid bestond, n. 1. dat de Roemenen, naar aanleiding van
de nederlaag hunner troepen bij den Roode Toren-pas, het offensief
zouden opgeven, meenende geen beslissing meer te kunnen
