282
The coast artillery journal December 1923. In de eerste plaats een krijgs
kundige studie: The French 5th Army from August 10 to September 15,
1914", waarin de hoofdfiguur daarin, Lanrezac, als voornaamste fout wordt
aangewreven„inability to cooperate". Hij verschilde voortdurend van
meening met het Fransche hoofdkwartier en had steeds moeilijkheden met
French. Reeds toen voelde men aan den lijve het ontbreken van eenheid
in commando.
Als conclusies aan het eind van een artikel „Is chemical warfare more
inhuman than gunfire" lezen we o. a:
.Under no circumstances let us delude ourselves with the vain hope that
chemical warfare will not be an important factor in future wars. The pact,
or agreement of any men or group of men or nations, cannot and will not
stop it. This is a propaganda of unpreparedness." Tenslotte zegt schrijver
,1 yield to none in my intensity of feeling against war. But that chemical
warfare as it developed both in effectiveness and use was more inhuman
than other methods of warfare, will not be admitted by anyone who knows.
In een „Editorial" spoort de redactie van het tijdschrift aan tot bestu
deering van „the Marne Campaign", en zegt „no better campaign can be
selected today for study and restudy than that one which led up to and
culminated in the Battle of the Marne".
Militar-Wochenblatt 108 Jahrgang, Nos. 10 t/m 14.
In No. 10 een korte bespreking van het boek „Die Kampfweise der
Infanterie auf Grund der neuen Ausbildungsvorschrift für die Infanterie vom
26-10-1922." Bedoeld boek wordt als studiebron over dit onderwerp ten
zeerste aanbevolen.
Majoor Muff beëindigt zijn artikel over „Hinhaltendes Gefecht".
In No. 11 een artikel .Vom Studium", waarin de nadruk wordt gelegd
op de groote waarde van studie voor den officier!
Het eindigt als volgt: „Niemand vielleicht abgesehen von denen welche
in ihrer Stellung nur die Brotstelle, keinen Seruf sehen entgeht dem
faustischen Zweifel, das alles Streben umsonst sei. Wer die Feder misz-
mutig aus der Hand legen will, starke sich an dem Beisüiel der groszen
Führer unseres Volkes aus der Zeit derNapoleontischen und der Einigungs-
kriege. Wer ihnen nacheifert, geht den richtigen Weg."
In No. 11 vinden we onder „Technischer Rundblick" een mededeeling,
dat het Zwitsersche veldgeschut gewijzigd wordt. Het wordt verdeelbaar
in 9 lasten. De max. elevatie is van 15'/2 op 25'/2 gebracht, de boven-
affuit over 8° draaibaar gemaakt.
In No. 14 vinden we in een uit het Engelsch vertaald artikel gegevens
over het in Engeland beschikbare artilleriematerieel, dat voor infanterie-
geschut in aanmerking komt. Wij vertalen daaruit: „De houwitser van 3.7
duim kan in het gevecht door één paard getrokken worden. Het schild
wordt gedragen door een tweede paard, het achterstuk van de affuit door
een derde.
In geaccidenteerd terrein en bij lange marschen is het geheele stuk in
lasten voor een paard verdeelbaar. De granaat weegt 20 Eng. ponden, heeft
een groote springlading en geeft veel rook bij het springen. Per stuk drie
munitiedraagdieren, elk 8 schoten vervoerend. Verder worden per stuk 90
schoten in drie munitiewagens meegevoerd, die, afhankelijk van den ge
vechtstoestand, het stuk onmiddellijk volgen, dan wel achterblijven als
lichte munitiecolonne, van waaiuit de munitie door draagdieren naar het
stuk wordt opgevoerd. Ook is gerekend op munitieaanvoer op door man
schappen getrokken lichte karren. Het geschut is ook geschikt voor antitank-
geschut. Iedere sectie van 2 stukken is geheel zelfstandig wat personeel,
materieel en uitrusting betreft.
Als bijlage van den 107en jaargang van het Militar Wochenblatt
is uitgekomen: „Die Ausbildung der Artillerie auf Grund der Kampfschule
und Schieszvorschrift" nach amtlichem Material für alle Waffen bearbeitet
