Neem aan, dat de aanvaller Sandy Hook nadert gedurende eert
mist. Vóór ontdekt te worden, zou hij het bombardement op New-
York kunnen openen. Beschermd door zijn anti-luchtvaartgeschut,
zijn manoeuvreervaardigheid en geholpen door de weersomstan
digheden, zou hij het bombardement eenige uren kunnen voort
zetten vóór een enkel bombardementsvliegtuig van den verdediger
de hoogte zou kunnen hebben, noodig om met kans op succes
met een van de schepen den strijd aan te binden. Hij nadert den
haveningang met de wetenschap, dat geen onderzeeërs, geen
mijnen, geen zware kanonnen op hem loeren en kan straffeloos
een zijner eskaders door de „Narrows" zenden om de stad op
korter afstand onder vuur te nemen en te eischen, dat alle bom
bardeervliegtuigen zullen worden teruggeroepen op poene van
voortgezette verwoesting van de City. Intusschen wenscht hij zich
zelf geluk, dat de versterkingen, die hij dichtbij ziet liggen, door
een vriendelijke Regeering verwaarloosd zijn. Nimmer zou zijn
eigen Regeering ook maar een oogenblik een aanval hebben over
wogen, zooals hij bezig is uit te voeren, hadde niet Amerika zijn
lot in handen gelegd van een verdedigingsorgaan, dat door alle
andere landen als hulporgaan wordt beschouwd, als een hulp
wapen, wel is waar een belangrijk hulpwapen, maar niettemin een
hulpwapen juist als de artillerie en de cavalerie.
De admiraal vaart de „Narrows" binnen. Hij ziet de infanterie-
bezettingen onberispelijk „Drie linker rotten achter" en „Afge
broken rotten marcheert op" uitvoeren en glimlacht bij de ge
dachte, dat het als zuinigheidsmaatregel bedoeld is geweest, de
schitterende bewapening op te ruimen om plaats te maken voor
infanterie. „Dure kazernes", mompelt hij. Vóór den grooten oorlog
zouden deze thans ontmantelde werken 100 schoten per minuut
hebben kunnen plaatsen in een doel, dat zou wagen de „Narrows"
binnen te varen. En weer glundert de admiraal als hij denkt aan
het gemak, waarmede hij toegang heeft verkregen, terwijl hij
vroeger bij pogingen tot forceeren van deze haven evenveel kans
op succes zou hebben gehad als de beroemde celluloid hond bij
het najagen van de asbest kat in de hel.
Terwijl zijn eigen vliegtuigen het waarschijnlijk afleggen tegen
die van de verdediging, hebben de zware bombardeertoestellen
nog niet de halve hoogte kunnen bereiken, welke noodig is voor
den aanval. Reeds heeft hij den verdediger radiografisch gesom
meerd, ze terug te roepen. Wordt dit geweigerd, dan loopt hij
kans, eenige schepen in de binnenhaven te verliezen, maar intus
schen gaat het bombardement zijn gang en worden er landings
troepen aan wal gezet onder dekking van de eskaders buiten. Om
met succes hiertegen te kunnen optreden, moet de luchtmacht der
verdediging niet alleen een groot aantal bombardeervliegtuigen
dirigeeren naar ieder aanvalspunt, maar naar ieder dier punten
tevens een overmacht van gevechtsvliegtuigen. Wanneer er zeven
460