Neem aan, dat de aanvaller Sandy Hook nadert gedurende eert mist. Vóór ontdekt te worden, zou hij het bombardement op New- York kunnen openen. Beschermd door zijn anti-luchtvaartgeschut, zijn manoeuvreervaardigheid en geholpen door de weersomstan digheden, zou hij het bombardement eenige uren kunnen voort zetten vóór een enkel bombardementsvliegtuig van den verdediger de hoogte zou kunnen hebben, noodig om met kans op succes met een van de schepen den strijd aan te binden. Hij nadert den haveningang met de wetenschap, dat geen onderzeeërs, geen mijnen, geen zware kanonnen op hem loeren en kan straffeloos een zijner eskaders door de „Narrows" zenden om de stad op korter afstand onder vuur te nemen en te eischen, dat alle bom bardeervliegtuigen zullen worden teruggeroepen op poene van voortgezette verwoesting van de City. Intusschen wenscht hij zich zelf geluk, dat de versterkingen, die hij dichtbij ziet liggen, door een vriendelijke Regeering verwaarloosd zijn. Nimmer zou zijn eigen Regeering ook maar een oogenblik een aanval hebben over wogen, zooals hij bezig is uit te voeren, hadde niet Amerika zijn lot in handen gelegd van een verdedigingsorgaan, dat door alle andere landen als hulporgaan wordt beschouwd, als een hulp wapen, wel is waar een belangrijk hulpwapen, maar niettemin een hulpwapen juist als de artillerie en de cavalerie. De admiraal vaart de „Narrows" binnen. Hij ziet de infanterie- bezettingen onberispelijk „Drie linker rotten achter" en „Afge broken rotten marcheert op" uitvoeren en glimlacht bij de ge dachte, dat het als zuinigheidsmaatregel bedoeld is geweest, de schitterende bewapening op te ruimen om plaats te maken voor infanterie. „Dure kazernes", mompelt hij. Vóór den grooten oorlog zouden deze thans ontmantelde werken 100 schoten per minuut hebben kunnen plaatsen in een doel, dat zou wagen de „Narrows" binnen te varen. En weer glundert de admiraal als hij denkt aan het gemak, waarmede hij toegang heeft verkregen, terwijl hij vroeger bij pogingen tot forceeren van deze haven evenveel kans op succes zou hebben gehad als de beroemde celluloid hond bij het najagen van de asbest kat in de hel. Terwijl zijn eigen vliegtuigen het waarschijnlijk afleggen tegen die van de verdediging, hebben de zware bombardeertoestellen nog niet de halve hoogte kunnen bereiken, welke noodig is voor den aanval. Reeds heeft hij den verdediger radiografisch gesom meerd, ze terug te roepen. Wordt dit geweigerd, dan loopt hij kans, eenige schepen in de binnenhaven te verliezen, maar intus schen gaat het bombardement zijn gang en worden er landings troepen aan wal gezet onder dekking van de eskaders buiten. Om met succes hiertegen te kunnen optreden, moet de luchtmacht der verdediging niet alleen een groot aantal bombardeervliegtuigen dirigeeren naar ieder aanvalspunt, maar naar ieder dier punten tevens een overmacht van gevechtsvliegtuigen. Wanneer er zeven 460

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1924 | | pagina 40