561
blijkt wel heel duidelijk voor welke rasploblemen de Amerikanen zich daar
gesteld zien.
Militar Wochenblatt. No. 19. In een artikel getiteld „Einiges vom Gas-
krieg1' wordt een overzicht gegeven van de nieeningen welke er in de
voornaamste landen heerschen ten aanzien van de mogelijkheden op het
gebied van een „gasoorlog". De schrijver, de bekende Von Taysen, b gint
natuurlijk met te zeggen, dat de Franschen het eerst begonnen zijn gebruik
te maken van gassen. Daar het onzes inziens niet vaststaat wie er het
eerst mede is begonnen, zullen we dit gedeelte van het opstel passeeren.
Hij wijst er, voor wat betreft de tegenwoordige gassen, op dat het
Amerikaansche Lewisite het meest de belangstelling trekt omdat er zulke
geweldige eigenschappen aan worden toegeschreven. Juist toen de oorlog
eindigde had men in Amerika de eerste bezending van 18 ton klaar en
men wist er toen, van wege de gevaarlijkheid, niets beter mede te doen dan
den heelen voorraad in zee te werpen.
Wat er op het gebied van gassen in andere landen geschiedt, wordt
zorgvuldig geheim gehouden. Men schijnt te zoeken naar een gas, dat den
mensch van zijn evenwichtsfuncties berooft.
De verschillende schrijvers op het gebied van den gasoorlog zijn van
meening, dat er in de toekomst vier hoofdwapens zullen zijn, nl. de infanterie,
de artillerie, het vliegwezen en de gasdienst. Deze zullen samenwerken
om den „absoluten Krieg", dat is die ,,ohne jedes Erbarmen", te voeren.
Sommigen voorspellen dat bij het uitbreken van den oorlog reeds da
delijk de vliegers door middel van gas een groote rol zullen spelen. Zij
zullen in staat zijn dade'ijk in het achterland van de tegenpartij ernstig
schade toe te brengen aan diens verbindingen enz.
Van andere zijde verkondigt men, dat aan het gas groote defensieve
waarde moet worden toegekend. Zoo heeft een Belgisch schrijver beweerd,
dat een legermacht zeer wel zijn flanken door middel van gassen zal kunnen
beveiligen. Zelfs zou dit systeem zoover doorgevoerd kunnen worden,
dat de vestingen overbodig worden. Het gaat hier natuurlijk om gassen
van nog langduriger werking dan het Yperite, dat zooals men weet het
besmette terrein eenige weken gevaarlijk Iaat.
In Amerika zijn stemmen opgegaan om de kusten op deze wijze passief
te verdedigen, wat voor uitgestrekte kusten zeer wel mogelijk schijnt.
Algemeen wordt verwacht, dat de gasaanvallen uit de lucht zeer in
beteekenis zullen winnen. Hoewel er zeer veel bommen noodig zullen
zijn om een bepaald doel afdoende te begassen, zoo zal het toch goed
mogelijk zijn steden onbewoonbaar te maken, fabrieken stil te leggen,
troepenconcentratie op belangrijke punten onmogelijk te maken en der
gelijke. Het spreekt van zelf, dat de erkenning van deze mogelijkheden
in zich sluit, dat men naar verbetering van den luchtafweer zoekt. Sommigen
bevelen het maken van een „Luftsperre" van gevechtsgassen aan, maar
aangezien dat een geweldig verbruik van gasmunitie zou eischen, meenen
andere schrijvers, dat volstaan kan worden met het maken van kunst
matige wolken, die den vliegers geruimen tijd het uitzicht beletten.
Fransche berichten zeggen, dat men in Rusland besloten heeft per twee
aanwezige caissons bij de artillerie een derde met uitsluitend gasgranaten
toe te voegen.
In ieder geval kan men met volle recht zeggen, dat er in alle legers
gewerkt wordt aan het vraagstuk van den gasoorlog. Het is onmogelijk
om dit wapen weer te doen verdwijnen. Het zal in de oorlogvoering zoo
ongeveer een ommekeer brengen als in vroeger eeuwen de invoering van
het buskruit.
Revue Militaire Suisse, April. Uit dit nummer vestigen we de aan
dacht op het artikel „Pourquoi la mitrailleuse légère devient-elleunearme
du fusilier?" De schrijver geeft een overzicht van de wording van het
automatische wapen tot zuiver infanterie-wapen. Niet zonder humor be
schrijft hij hoe aanvankelijk de mitrailleurs beschouwd werden als „spe-