561 blijkt wel heel duidelijk voor welke rasploblemen de Amerikanen zich daar gesteld zien. Militar Wochenblatt. No. 19. In een artikel getiteld „Einiges vom Gas- krieg1' wordt een overzicht gegeven van de nieeningen welke er in de voornaamste landen heerschen ten aanzien van de mogelijkheden op het gebied van een „gasoorlog". De schrijver, de bekende Von Taysen, b gint natuurlijk met te zeggen, dat de Franschen het eerst begonnen zijn gebruik te maken van gassen. Daar het onzes inziens niet vaststaat wie er het eerst mede is begonnen, zullen we dit gedeelte van het opstel passeeren. Hij wijst er, voor wat betreft de tegenwoordige gassen, op dat het Amerikaansche Lewisite het meest de belangstelling trekt omdat er zulke geweldige eigenschappen aan worden toegeschreven. Juist toen de oorlog eindigde had men in Amerika de eerste bezending van 18 ton klaar en men wist er toen, van wege de gevaarlijkheid, niets beter mede te doen dan den heelen voorraad in zee te werpen. Wat er op het gebied van gassen in andere landen geschiedt, wordt zorgvuldig geheim gehouden. Men schijnt te zoeken naar een gas, dat den mensch van zijn evenwichtsfuncties berooft. De verschillende schrijvers op het gebied van den gasoorlog zijn van meening, dat er in de toekomst vier hoofdwapens zullen zijn, nl. de infanterie, de artillerie, het vliegwezen en de gasdienst. Deze zullen samenwerken om den „absoluten Krieg", dat is die ,,ohne jedes Erbarmen", te voeren. Sommigen voorspellen dat bij het uitbreken van den oorlog reeds da delijk de vliegers door middel van gas een groote rol zullen spelen. Zij zullen in staat zijn dade'ijk in het achterland van de tegenpartij ernstig schade toe te brengen aan diens verbindingen enz. Van andere zijde verkondigt men, dat aan het gas groote defensieve waarde moet worden toegekend. Zoo heeft een Belgisch schrijver beweerd, dat een legermacht zeer wel zijn flanken door middel van gassen zal kunnen beveiligen. Zelfs zou dit systeem zoover doorgevoerd kunnen worden, dat de vestingen overbodig worden. Het gaat hier natuurlijk om gassen van nog langduriger werking dan het Yperite, dat zooals men weet het besmette terrein eenige weken gevaarlijk Iaat. In Amerika zijn stemmen opgegaan om de kusten op deze wijze passief te verdedigen, wat voor uitgestrekte kusten zeer wel mogelijk schijnt. Algemeen wordt verwacht, dat de gasaanvallen uit de lucht zeer in beteekenis zullen winnen. Hoewel er zeer veel bommen noodig zullen zijn om een bepaald doel afdoende te begassen, zoo zal het toch goed mogelijk zijn steden onbewoonbaar te maken, fabrieken stil te leggen, troepenconcentratie op belangrijke punten onmogelijk te maken en der gelijke. Het spreekt van zelf, dat de erkenning van deze mogelijkheden in zich sluit, dat men naar verbetering van den luchtafweer zoekt. Sommigen bevelen het maken van een „Luftsperre" van gevechtsgassen aan, maar aangezien dat een geweldig verbruik van gasmunitie zou eischen, meenen andere schrijvers, dat volstaan kan worden met het maken van kunst matige wolken, die den vliegers geruimen tijd het uitzicht beletten. Fransche berichten zeggen, dat men in Rusland besloten heeft per twee aanwezige caissons bij de artillerie een derde met uitsluitend gasgranaten toe te voegen. In ieder geval kan men met volle recht zeggen, dat er in alle legers gewerkt wordt aan het vraagstuk van den gasoorlog. Het is onmogelijk om dit wapen weer te doen verdwijnen. Het zal in de oorlogvoering zoo ongeveer een ommekeer brengen als in vroeger eeuwen de invoering van het buskruit. Revue Militaire Suisse, April. Uit dit nummer vestigen we de aan dacht op het artikel „Pourquoi la mitrailleuse légère devient-elleunearme du fusilier?" De schrijver geeft een overzicht van de wording van het automatische wapen tot zuiver infanterie-wapen. Niet zonder humor be schrijft hij hoe aanvankelijk de mitrailleurs beschouwd werden als „spe-

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1924 | | pagina 75