zeer sterk voor een krachtige hulp aan Servië was, ten eerste
omdat men veel sympathie had voor de Serviërs, maar vooral
omdat bekeno was geworden,^ dat de Geallieerden hen hadden
weten te bewegen, geleid doo'r een valsche hoop, dat Bulgarije
niet de zijde der Centralen zou kiezen, dat land niet in Sept. aan
te grijpen, op welk tijdstip Bulgarije nog niet geheel gereed was
voor den krijg en het Duitsch-Oostenrijksche leger nog niet kon
oprukken. Deze fout van de Gealliëerden had ten gevolge gehad
de gecombineerde aanval van de Duitschers, Oostenrijkers en Bul
garen, voerencie tot de vernietiging van het Servische leger. Het
mocht dus worden verwacht, dat Joffre, mede als opperbevel
hebber van het Saloniki-Ieger, zich meer voor de Balkan-campagne
zou gaan interesseeren.
Daardoor zou een krachtige voortzetting van Briand's Balkan-
politiek gewaarborgd zijn, althans van Fransche zijde.
Echter zou die politiek niet met voldoende kracht kunnen worden
gevolgd, indien Engeland haar niet ter dege steunde, dus mede
een sterk leger naar Saloniki zond, want dat Frankrijk met eigen
middelen hier afdoende hulp zou kunnen verschaffen was uitgeslo
ten. In Engeland evenwel was de tegenstand te overwinnen van
Kitchener, die het volle vertrouwen van de Britsche regeering
bezat, in militaire aangelegenheden steeds zijn zin kreeg en een
sterk tegenstander van de Balkan-expeditie was. Bij de besprekin
gen, welke Briand met de Britsche ministers ter zake daarvan
in Dec. te Calais zou houden, achtte hij het noodig tegenover
Kitchener een generaal te plaatsen, die blijkens zijne positie,
evenzeer als Kitchener het volle vertrouwen van zijne regeering,
dat van de Fransche regeering genoot. Elke verhooging van Joffre
zou dus zijn politiek ten goede kunnen komen.
4 Dec. zou de conferentie te Calais plaats hebben en 3 Dec.
verscheen het besluit, waarbij Joffre werd benoemd tot opperbe
velhebber van alle Fransche legers.
Het gelukte Briand niet den tegenstand van Kitchener te over
winnen, maar teruggekeerd te Londen werd de Saloniki-quaestie
nogmaals door de Britsche ministers overwogen en wisten zij
eindelijk Kitchener te bewegen zich te voegen naar de politiek
van Briand.
Uit de verheffing van Joffre zochten nu zijn tegenstanders munt
te slaan, ten einde hem zijn macht op het W. front en de leiding
der operatiën daar te ontnemen.
Voorgesteld werd de instelling van een intergealliëerd Hkw.,
waarin alle legers vertegenwoordigd zouden zijn, resideerende te
Parijs, en waarvan Joffre hoofd zou zijn. Daar hij in die functie
zich met alle fronten zou hebben te bemoeien, zou het hem niet
mogelijk zijn op het W. front in Frankrijk een daadwerkelijk com
mando uit te oefenen. Het opperbevel over het Fransche front zou
moeten worden overgelaten aan een ander generaal.
292
