afkeurden, maar een feit was het, dat juist de bekendste generaals
van het Fransche leger, zooals Foch, Pétain, Castelnau, inzagen,
dat met de middelen, welke dat leger toen bezat, een andere me
thode onmogelijk was. Foch en Pétain hebben zeer veel invloed
gehad op de vaststelling van het Somme-operatieplan. En ook later
keurde Pétain het plan van Nivelle af en achtte hij diens ver
trouwen in den succesvollen afloop van het beraamde voorjaars
offensief ongegrond, omdat n. z. m. de legers onvoldoende uitge
rust waren, waarom hij toen voorstander was van beperkte offen
sieven. Lyautey was van dezelfde meening.
Het Fransche stelsel brengt met zich mede een groote kans op
herhaalde wisseling in het oppercommando, iets wat de Duitschers
hadden weten te vermijden door dat stelsel, dat ook bij hen vóór
50 jaren had gegolden, over boord te werpen.
Lyautey zelf is trouwens een sprekend voorbeeld van het groote
nadeel van het Fransche stelsel, want na 3 maanden trad hij
ten gevolge van een incident in de Kamer af.
Lyautey's oppositie tegen de jegens Joffre genomen maatregelen
dreigden groote moeilijkheden te zullen doen ontstaan. Er was
toch volgens hem maar één uitweg mogelijk, n. 1. het afschaf
fen van de nieuwe betrekking van opperbevelhebber der Fransche
legers en van de waardigheid van technisch raadsman van de
Regeering.
De oplossing van de moeilijkheden werd door Joffre zelf gele
verd. Deze was ten zeerste ontstemd door de verklaringen van
Briand betreffende zijne bevoegdheden en die van den commandant
der legers op het front in Frankrijk, eischte als compensatie de
reeds te voren aangeboden waardigheid van maarschalk; anders
zou hij zijn beide betrekkingen van opperbevelhebber (in naam)
en van technisch raadsman opgeven.
Onmiddellijk greep de Regeering deze gelegenheid aan. Joffre
werd benoemd tot maarschalk, maar ontheven van zijn opper
bevel.
Thans trad Nivelle op den voorgrond, doch slechts voor korten
tijd, want spoedig moest hij plaats maken voor Pétain ten gevolge
van de bittere teleurstelling, welke zijn voorjaars-offensief op
leverde.
De redenen, waarom Nivelle gekozen was tot opperbevelhebber
op het Fransche front, zijn hiervoren reeds vermeld.
Men stelde zijn aanvalsmethode tegenover die van Joffre, zooals
die in den Somme-slag was toegepast- Deze slag, gekenmerkt door
de beperkte doelen, was een teleurstelling geworden. Hij had den
geallieerden groote offers gekost en slechts een betrekkelijk gering
succes gebracht. Een beslissende overwinning, zooals men had
gehoopt, was het in het geheel niet.
Nivelle daarentegen was er in geslaagd met geringe verliezen
den Duitschers gevoelige slagen toe te brengen en hun gelet
354
