op de naar verhouding kleine in het vuur gebrachte troepen
machten groote terreinstrooken te ontrukken, terwijl zijn aan-
valsmethode zoo werkzaam bleek, dat men nog ver voorbij het
in de bevelen gestelde doel kon voortdringen, daar de Duitsche
weerstand over groote diepte was verlamd.
Door deze successen ontstonden in het leger, in het Gr. Hkw.,
zelfs in den ministerraad een richting Verdun en een richting
Somme; de voorstanders dezer laatste richting wezen er op, dat
de operatiën bij Verdun met te geringe troepen waren ondernomen,
om uit de daar opgedane ervaringen conclusiën omtrent de te
volgen tactiek bij het zoeken van den beslissenden slag te kunnen
trekken.
Joffre zelf was zeer geporteerd voor deze z. g. richting Verdun
en besloot bij het offensief, dat in Febr. 1917 zou worden uitge
voerd en waarvoor nu de voorbereidingen werden getroffen, Nivelle
tot commandant te benoemen van de legergroep, welke voor dat
offensief zou worden bestemd.
Nivelle had thans gelegenheid zijn methode op groote schaal
toe te passen.
Het doet vreemd aan te zien, dat politici uit antipathie tegen
den persoon van joffre in deze quaestie ook op tactisch gebied
'n&r'jPen en hun voorkeur voor de eene aanvalsmethode boven
de andere doen gelden, al is het dan ook, dat dit geschiedde tot
bemanteling van hun eigenlijke motieven. Want dit hadden zij
bij rustig overleg ook dadelijk moeten en kunnen inzien, dat de
beoordeeling van de waarde van een bepaalde aanvalsmethode
toch nimmer tot hunne bevoegdheid kon behooren. Ook zij waren
daardoor schuld aan de enorme verliezen der Fransche legers bij
het offensief in het voorjaar van 1917, verliezen, welke door hun
moreelen invloed de Fransche legers dreigden te ontwrichten en
waardoor de Geallieerden een zeer critieke periode zouden door
maken. Alleen aan de omstandigheid, dat den Duitschers
de critieke toestand dier legers onbekend bleef, hadden de
Franschen het te danken, dat het voorjaarsoffensief niet een debacle
daarvan ten gevolge had. Zooals echter altijd, wentelden de mede
verantwoordelijke personen hunne aansprakelijkheid af óp Nivelle,
die alleen de gevolgen van dat offensief had te dragen. En er
waren geen politici in Frankrijk die den moed hadden hunne eigen
verantwoordelijkheid te bekennen.
Ongelukkig het land, waar politiek zoo grooten invloed heeft.
Al spoedig toonde Lyautey, dat het hem ernst was met het
handhaven van zijn bij de wet toegekende bevoegdheden. Foch,
voor wien hij groote achting had, benoemde hij buiten Nivelle om
tot commandant van den O. legergroep gedurende den tijd, dat
de eigenlijke commandant, de generaal de Castelnau, zich in Rus
land bevond. Deze benoeming getuigde wel van Lyautey's juisten
355
