Eveneens greep hij in bij de benoeming van den commandant
van de legergroep, welke den hoofdaanval zou verrichten.
Na den Somme-slag wenschte Joffre den aanval zoo spoedig
mogelijk te hervatten. Het bleek, dat de Geallieerden het hiermede
volkomen eens waren, zoowel om krijgskundige als om politie
ke redenen.
15 en 16 Nov. 1916 had nu te Chantilly, het Hkw. van Joffre,
een conferentie plaats van de chefs der geallieerde legers, om het
operatieplan vast te stellen, waarbij bleek, dat er volkomen over
eenstemming over bestond, dat noodzakelijke voorwaarden voor
het verkrijgen van een beslissend succes waren:
le. dat alle legers, de Fr., Br., Ital., Russ. en Roem. legers, zoo
mede dat van Saloniki tegelijkertijd moesten aanvallen, zoodat de
Centralen niet meer in de gelegenheid zouden zijn hun strategische
reserves van het eene front naar het andere te vervoeren, om
achtereenvolgens op de verschillende fronten het evenwicht te
herstellen;
2e. dat een beslissing eerst te verwachten zou zijn, als de D.
stellingen over een breed front waren veroverd.
In het protocol van de conferentie werd dan ook opgenomen
dat, om den D. het hernemen van het initiatief onmogelijk te maken,
alle geallieerde legers half Febr. 1917 gereed moesten zijn om
met al hunne middelen aan te vallen, en dat de aanvallen op alle
fronten nagenoeg gelijktijdig moesten plaats grijpen, m. d. v. dat
er niet meer dan 3 weken verschil mocht zijn tusschen de data,
waarop de aanvallen zouden aanvangen.
Hiermede verliet men dus het beginsel van den z. g. afmattings
oorlog, om weer terug te komen tot het oude, gezonde krijgskun
dige beginsel, om de overwinning te zoeken door het toebrengen
van harde slagen.
In overeenstemming met de krachten van de Fransche en Britsche
legers op het Fr. front maakte Joffre een plan op, waarbij de N.
Fr. legergroep (Foch) tusschen Somme en Oise, het Br. leger
tusschen Bapaume en Vimy zou aangrijpen. Deze aanvallen zouden
1 Febr. 1917 aanvangen, terwijl 2 weken daarna een nevenaanval
N. van de Aisne zou worden uitgevoerd.
De grondslag van dit plan was om het gebergte van Laon,
dat voor de Duitschers een zeer sterk steunpunt vormde, en het
geduchte plateau van Craonne te doen vallen, niet door een recht-
streekschen aanval, waarvan hij weinig of geen succes, doch wel
zeer zware verliezen verwachtte, maar door insluiting en bedrei
ging uit N., daarna uit Z.-O. richting.
Nivelle bracht in dit plan al dadelijk diepgaande wijzigingen.
Het aan te vallen front werd uitgebreid met het haaksch
op het door Joffre uitgekozen frontgedeelte, n. 1. het O.-W.
356
Wik maar niet van een goede afbakening van de bevoegdheden
van den M. v. O.
