Ie O. A. R. ne parait pas devoir être influencé par le repli al-
lemand".
Tegelijkertijd nam men in den sector Reims Craonne om
vangrijke voorbereidingen aan Duitschen kant waar tot het afslaan
van den voorgenomen aanval.
De gen. Mazel, die hier den aanval zou verrichten, achtte thans
elk succes uitgesloten.
Aangemoedigd door Lyautey's houding bij zijne inspectiën,
rapporteerde hij officieel zijne meening buiten Nivelle om aan
den M. v. O.
Ook van andere zijde kreeg Lyautey berichten, welke Nivelle's
onvermogen om de toestanden te zien, zooals zij waren, en zijne
halsstarr'gheid, welke noodwendig daarvan het gevolg was, dui
delijk aantoonden, en welke hem zeer ongerust maakten, zoodat
hij er ernstig over dacht om Nivelle te ontheffen van zijn com
mando en den aanval uit te stellen.
Evenwel bleek Lyautey wederom niet den toestand, welke zoo
dringend beroep deed op zijn lust om de verantwoordelijkheid
te dragen, te kunnen beheerschen. In stede van in te grijpen, zooals
zijn positie als chef van hem eischte, waar hij geen vertrouwen
meer in het Hkw. bezat, bepaalde hij zich er toe, te beproeven
tusschen Nivelle en diens ondergeschikten meer overeenstemming te
verkrijgen, hetgeen na de wijze, waarop hijzelf Nivelle's gezag
had ondermijnd, natuurlijk niet kon gelukken en op hem het odium
laadt van weifelmoedig te zijn en ingrijpende beslissingen niet
aan te durven.
Ook in het kabinet toonde Lyautey niet die vastheid, welke
men verwacht had bij hem te zullen aantreffen. Daardoor werd
zijn positie zeer wankel.
De gen. de Castelnau was door de Regeering aangewezen voor
de zending naar Rusland. Lyautey echter, buiten wien die aan
wijzing was om gegaan, besloot zich daaraan niet te storen en
beval hem, zijn commando over de O. legergroep te hernemen.
Evenwel gaf hij spoedig toe, toen hij in het kabinet hierover werd
aangevallen, zoodat de Castelnau reeds een dag na zijn terug
komst in zijn stafkwartier, weder naar Parijs werd teruggeroepen.
Toch besloot Lyautey hem in Frankrijk te houden. Reeds zeer
spoedig, nadat hij het ministerschap had aanvaard, had hij bij
zijn verzet tegen het handhaven van Joffre als opperbevelhebber
van alle Fransche legers te kennen gegeven, dat hijzelf als wet
tige chef van die legers zich een chef van den gen. staf voor
alle legers wenschte toe te voegen. Na zijne terugkomst van Rome,
waarheen hij Briand had vergezeld bij de conferentie der ministers
der Geallieerden (4-9 Jan. 1917), deelde hij de Castelnau zijn
plan mede en gelastte hij hem onmiddellijk in functie te treden.
Twee of drie dagen daarna bracht. Lyautey in den ministerraad
2 ontwerp-besluiten voor, het eene de bevoegdheden van den
359
