en Commissieleden vrijheid van beweging en onderzoek bij de
legers toe te staan.
Funeste invloed van de politiek.
Ribot vormde uit de 14 ministers van zijn kabinet een „Comité
de Guerre", bestaande uit 9 ministers. Daar evenwel dit comité door
zijn grootte alleen geschikt was voor het voeren van discussiën,
doch niet voor het nemen van besluiten, vormde hij met den M. v. O.
en den M. v. Wapening een nieuw ministerschap ten koste
van het ministerie van oorlog, waartoe Thomas, vroeger ondermin,
voor de munitie, zich had weten op te werken een klein comité,
dat de voorsteilen, welke aan het eigenlijke comité zouden worden
voorgelegd, formuleerde en dat feitelijk dit laatste verdrong.
Painlevé was geen vriend van Nivelle. Daarentegen had hij groote
bewondering voor Pétain.
Reeds onmiddellijk bij zijn optreden als M. v. O. verloor Nivelle
geheel zijn vertrouwen door het feit, dat de terugtocht der
Duitschers naar de Hindenburg-linie volkomen ongestoord had
kunnen plaats hebben, hetgeen hij terecht aan Nivelle verweet.
Het bleek, dat deze in zijn halsstarrig optimisme zich door de
Duitschers om den tuin had laten leiden. Wanneer dat nu kon
gebeuren, moest men dat dan ook niet bij het komende offensief
verwachten?
Natuurlijk was er ook weer een politieke quaestie, die de ge
moederen tegen Nivelle innam.
Toen Roques zijn portefeuille aan Lyautey afstond, werd hij
benoemd tot cmdt van het 4e leger, dat zich in den sector O. van
Reims bevond.
Roques, die nimmer op veel succes had kunnen bogen, had het
ongeluk, dat zijn troepen weer dadelijk een echec leden. Nivelle
droeg nu aan Pétain op de schuldvraag te onderzoeken, die als
commandant van den „Groupe du Centre" zijn onmiddellijke chef
was. Als gevolg van dit onderzoek stelde Nivelle den M. v. O.
voor Roques te ontheffen van zijn commando, welk voorstel door
Lyautey werd goedgekeurd. Dit ontslag van een generaal van
uitgesproken republikeinsche neigingen bracht dadelijk de linker
partijen in beroering en verscherpte de verhouding tusschen
Painlevé, die inmiddels als M. v. O. was opgetreden, en Nivelle.
Onder Painlevé brak een tijd van hinderlijke bemoeingen aan
van den M. v. O. met de legerleiding.
Zooals reeds gezegd, waren de door de Gealliëerde Reg. aan
genomen grondslagen van het door Joffre ontworpen en door
Nivelle gewijzigd operatieplan de gelijktijdige aanval van alle
verbondenen en zeer groote aanvalsfronten. Nu viel Rusland uit
door de revolutie en daarmede ook Roemenië, waardoor ook weer
het Macedonische leger uitviel, daar dit te weinig kracht bezat,
om zelfstandig met goede kans op succes offensief te opereeren.
Zoo bleven alleen Frankrijk, Engeland en Italië over voor het
362
