403
ne peut être suffisante pour fournir les actions de masse réellement efficaces
nécessitées par des obstacles importants, actifs oupassifs ces tirs de masse,
si l'artillerie de campagne reste uniaucment dans la main de ses chefs, seront
obtenus mieux et plus vite. D'ailleurs, 1'artülerie de campagne dont dispose
une division est limitée, ses munilions sont encore plus limitées; ses
possibilités d'action sont done nécessairement restreintes; si cette action
est réservée a des opérations d'ensemble, vraiment efficaces et faites a
l'endroit et au moment opportuns, elle semble mieux empfoyée que si
elle est uitilisée. mêrae seulement en partie, dans des opérations fragmen-
taires qui répondent souvent mal aux nécessités taciiques générales."
Aan het slot van het artikel blijkt, dat ook deze schrijver weer moet
constateeren, dat het goede tyre „canon d'accompagnement" nog uitge
vonden moet worden. Het Feb:uari-nummer brengt vervolgens het
vervolg van „Une bataille de rencontre. Virton. 22 Aoüt 1914." door com
mandant Grasset. Ook „Tir contre avions et D. C. A." van kolonel Pagézy
wordt vervolgd. De moeite van het lezen zeer zeker waard is „L'emploi
tactique des minenwerfer dans l'armée allemande" üe Schrijver, comman
dant H. Martin, zegt daarin o. m.
„Le minenwerfer est loin de constituer pour 1' infanterie l'engin d'ac
compagnement idéal C'est une arme inventée pour la guerre de posit on
et adaptée tant bien que mal a la guerre de mouvement. En attendant
mieux, les Allemands cherchent a en tirer le rendement maximum, lis
s'efforcent, en particulier, de familiariser tous Ieurs officiers et sous-officiers
d'infanterie avec leur emploi tactique. Le règlement piescrit de constituer
fréquemment d°s sections renforcées (verstarkten Ziige) ou des groupements
de combat Kampfgruppent composés d'une section (ou demi-section) d'in
fanterie et d'une section (ou pièce) de minenwerfer, d'une mitrailleuse
lourde et parfois d'un canon d'infanterie. L'anncx au Règlement d'infan
terie donne a l'usage de ces „groupements de combat" des types
d'exercises, oü le chef du petit groupement doit combiner Paction de ces
différents engins de feu avec Taction des voltigeurs.
L'infanterie allemande s'entraine ainsi a se tirer d'affaire avec ses
propres armes, lorsque les armes soeurs ne sont pas en état de lui ap-
porter leur appui."
Wissen und Wehr. Februar 1925. Ter lezing wordt aanbevolen: „Gedan-
ken über Mannszucht". Over dit oude onderwerp wordt veel wetenswaar
digs op nieuwe wijze meegedeeld. Terecht staat boven het artikel „Alles
Gescheidte ist schon gedacht, man musz nur versuchen, es noch einrnal
zu denken. (Goethe)
Met aanhalingen van Plufarcluis en Shakespeare, Schopenhauer en Clau-
sewitz, prins Friedrich Karl en Ricarda Huch bont opgesmukt, wekt het
artikel inderdaad op tot „noch einrnal denken" over dit voor den officier
zoo gewichtige onderwerp. In „Ueber Nachtgefechte" komt het in Duitsch-
land aanwezige streven op den voorgrond, om door ongewone strijdwijzen
tegemoet te komen aan de minderwaardigheid in bewapening, die het
Versailler Verdrag het Duitsche leger oplegt. Zoo wordt hier aan de hand
van de krijgsgeschiedenis nagegaan wat in deze richting van nachlgevech-
ten is te verwachten. Vele voorbeelden van nachtelijke aanvallen op
allerlei fronten uit den grooten oorlog worden aangehaald, zoowel uit den
bewegings- als uit den stelling-oorlog.
Na zorgvuldig napluizen der bereikte resultaten en een wikken en we
gen der mogelijkheden in de toekomst in verband met moderne strijdmid
delen, komt schrijver tot de gevolgtrekking: „Die Frage ob Nachtangriffe
in unserer Lage grundsatzlich zu bevorzugen sird, ist daher zu verneinen."
liet komt ons voor dat deze vraag dan toch wel wat naief gesteldis en
voor de beantwoording geen 20 bladzijden druks noodig zijn. Trouwens
schrijver voelt dit ook, als hij zegt dat men evengoed kan vragen of men
in de toekomst den oorlog niet door boschgevechten kan winnen.
Het vorenstaande neemt niet weg, dat het onderwerp zelf in deze studie
nog weer eens uitvoerig en tot op den dag bij behandeld is.