trop tard pour être ex'ploité". Woorden waarbij wij ons van harte aansluiten! 1). Het nachtgevecht is betrekkelijk weinig toegepast en slechts zeer zelden werd de beoogde uitkomst er mede verkregen. Steeds bleek weer, dat Inheemsche troepen, voor wie de nacht het huiveringwekkend rijk der geesten is, en die den invloed der aanvoerders niet kunnen ontberen, ongeschikt zijn voor dezen gevechtsvor m. Het zwaar bedekte terrein werkte er dan nog verder toe mede om de zenuwachtige troepen bij den minsten tegenslag geheel te desorganiseeren (XI). Meermalen werd daarentegen, vooral aan D. zijde, met suc ces bij het eerste schemeren van den morgen aangevallen. Het gedurende den nacht met den vijand voeling houden, wat uit den aard meestal met reeds vermoeide troepen moest gebeuren, liet vooral bij de Britten dikwijls te wenschen over, zélfs waar van hoogerhand hier nog bijzonder op gewezen werd (VII). Meer malen verbraken zij zelfs opzettelijk het contact, door de troepen een weinig terug te trekken en geen patrouilles uit te sturen, blijk baar om zoodoende een ongestoorde nachtrust te kunnen genieten. (XI). Nadat Lettow den Reata pas had moeten prijsgeven (zie laatste alinea VIII) en terugtrok naar het gebied van de Centraalbaan, verloor hij het contract met de vijandelijke hoofdmacht, die hare bewegingen door een wolk van pa trouilles versluierde. Dit gevoel van onzekerheid, van den toestand niet meer te beheerschen en het initiatief verloren te hebben, was, schrijft Lettow, uiterst pijnlijk. Toen hij, 20 Mrt 1916, bij de achterhoede onder kpt. Stemmermann aankwam, die langs den weg Himo K a h in stelling lag, wist deze niet of de vijand voor zijn front demonstreerde en elders omtrok, dan wel op het punt stond de achterhoede met kracht aan te grijpen. Teneinde den sluier te verscheuren, besloot Lettow in den nacht van 20|21 met omstreeks 5 com- pieën een stoot in 's vijands richting te doen. Volgens Lettow's verhaal moest z. m. worden doorgezet tot het bereiken van de stelling der vijandelijke hoofdmacht, doch in ieder geval om 1 uur v. m. het gevecht worden afgebroken, terwijl de mitr.'s als veiligheidsbezetting in de loopgraven der eigen achter hoede bleven. Volgens Arning was evenwel bevolen de onderneming, zoo eenigzins mogelijk, tot een beslissend gevecht te maken, daar vernomen was, dat de Engelschen op dit punt vrij zwak wa- i). Wij wezen hier reeds op „I. M. T." 1924 blz. 154 in de bespreking van het D. voorschrift „Nachrichtendienst" en de uitgave 1917 van het Fr. „Liaison et Transmission s", sedert door de herziene uit gave 1924 vervangen, terwijl ook deel 1 van het Ned. „Voorschrift Verb, dienst" het licht zag. 420

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1925 | | pagina 12