leger en vloot in de handhaving van de in- en uitwendige veiligheid
van Ned.-Indië".
In de Memorie van Antwoord werd hierop als volgt geantwoord:
„Naar aanleiding van de vraag of de tijd niet is aangebroken
voor een nadere studie van de verdediging van Indië, gegrond
op de logische samenwerking van leger en vloot, zij medegedeeld,
dat de Regeering het onder de huidige omstandigheden niet ge-
wenscht acht deze aangelegenheid thans een onderwerp van bespre
king te doen uitmaken".
Bij oppervlakkige beschouwing zou deze afwijzing tot teleur
stelling moeten leiden; bij eenig nadenken doet zij dat zeer zeker
niet.
Het antwoord vindt nl. zijn logische verklaring in de kabinets
crisis van deze dagen.
Het is bekend dat de splitsing der Staatsmarine, de daarmede
verband houdende reorganisatie van enkele departementen en het
daardoor brengen van de verantwoordelijkheid over het geheele
Indische weermachtsvraagstuk onder den Minister van Koloniën,
als één der beginselen van het kabinet Colijn, in de laatste Troon
rede in uitzicht werd gesteld.
Het is tevens bekend, dat er veel vóór, doch ook veel tégen
deze splitsing te zeggen valt en dat bij de doorvoering daarvan,
de krachtige hand van den promotor bezwaarlijk gemist zal kun
nen worden.
In dit licht bezien, moet het niet alleen alleszins aannemelijk,
maar zelfs logisch worden geacht dat de Indische Regeering „de
huidige omstandigheden" minder geëigend achtte voor een be
spreking van het weermachtsvraagstuk.
De urgentie van een nieuw, ernstig onderzoek van dit vraag
stuk is daarmede geenszins weersproken. Slechts de t ij d er voor
was minder gunstig.
Aldus zouden we het Regeeringsantwoord willen verklaren.
Een afwijzend gebaar, en dan van veel verdere strek
king, treffen we w e 1 aan in hetgeen het Volksraadslid Mr. Talnra
bij de behandeling van de suppletoire Marinebegrooting naar aan
leiding van de publicaties van legerzijde en wel voornamelijk de
voordracht van Majoor Qeldorp, meende te moeten opmerken.
We zullen het niet hebben over het begrip „n a ij v e r", dat ook
hier helaas werd ingevoerd. We zouden het zoo gaarne voor
goed gebannen willen zien uit deze polemieken. En het is ons van
nabij bekend, dat dit begrip in de eerste plaats volkomen vreemd
is aan hen, die, uitsluitend naar eerlijke overtuiging en met geen
enkele ander oogmerk, hun stem over dit onderwerp hebben doen
hooren.
40
ïjc
