70
Interessant is het relaas van: „The affair at Qatia on the Sinai fron
1916." waarin een klein detachement Engelsche cavalerie, vooruitgeschoven
naar de O. van het Suez-kanaal gelegen oase Quatia, door overmachtige
Turksche krachten werd aangevallen.
In de „Military Notes" wordt het bekende boek van Rimailho uitvoerig
besproken. Voorts vonden we daarin een kort bericht over de absolute
mislukking van het gebruik van lichte landbouwtractors in Frankrijk doordat
deze machines na zeer korten tijd tengevolge van ondeskundige en onoor
deelkundige behandeling hopeloos defect raken. Dit geeft weinig vooruit
zichten voor het gebruik van deze machines bij de artillerie na mobilisatie
Wissend und Wehr. Oktober 1925. Oberstleutnant a. D. Th. v. Schafer
neemt „Die russischen Angriffsoperationen unter dem Groszfiirsten Nikolaus
Nikolajewitsch" in beschouwing en wijst nadrukkelijk op het feit, dat de
Russische strategie geheel beheerscht werd door het bondgenootschap met
Frankrijk, waardoor het noodzakelijk werd tegen de Duitsche krachten te
opereeren, ter wijl voor Rusland zelf aanvankelijk het O.-H. leger de voor
naamste tegenstander was.
Van „Lehren für den Kampf um Festungen aus den Ereignissen des Welt-
krieges auf dem westlichen Kriegsschauptplatz" door Major Geyerver-
schijnt het over den „Kampf um Linien- und Zonenbefestigungen" hande
lende slotartikel. Hieruit halen wij aan:
„Faszt man den ganzen Westkrieg seit seiner Erstarrung zum Stellungs-
krieg als Festungskampf auf, so sind alle Lehren des Westkrieges seit die-
ser Zeit Lehren des Festungskampfes."
Een van de gewichtigste conclusies van den schrijver is de volgende
„Festungs- und Stellungskrieg unterscheiden sich vom Bewegungskrieg
nicht dem Wesen nach,können also ebensowenig wie dieser iri starre
Formen gebunden werden. Der Unterschied liegt lediglich in der griind-
licheren Vorbereitung, dem gröszeren Zeitaufwand und der dadurch er-
möglichten noch s'arkeren Heranziehung der Technik. Das bedingt viel-
leicht teilweise andere, nicht aber starrere Formen."
Mayor Geyer veroordeelt het in den stellingoorlog ontstane streven
naar lange, uitvoerige bevelen en uitgebreide staven, waardoor de noodige
zelfstandigheid der onderbevelhebbers verloren ging en roept uit:
„Zurück zu den Moltkeschen Grundsatzen der Befehisfürung, zurück zu
den kleinen Staben, zurück zu der Selbstandigkeit der Unterführer, so-
weit wenigstens, als die geanderten Verhaltnisse diesheute noch erlauben.
Aan den strijd om kustversterkingen wordt ook een kort hoofdstuk ge
wijd dat geen nieuwe gezichtspunten oplevert. In zijn slotbeschouwingen
zegt schrijver:
Nicht der Wille de- Kriegführenden, sondern der Zwang der Lage, d.h.
ein gewisser Ausgleich der Krafte wird gegebenenfalls wie inderVergan-
genheit so auch in der Zukunft zu irgendeiner Art von Festungskrieg -
oder zu Raubzügen wie im Dreiszigjahrigen Kriege fiihren. Diezer Zustand
wird so lange andauern, bis die eine Seite die unzweifelhafte Ueberlegen-
heït morafisch oder materiell oder beides gewinnt, oder bis der poli-
tische Kriegswille einer der beiden Parteien nachlaszt."
Een belangrijk artikel is ook nog: „Die Kommandogewalt in der deut-
schen Wehrmacht" door Martin Rittau. Hierin wordt de bevoegdheio tot
bevelen over de Reichswehr besproken. Eigenaardig is de uitzonderings
positie welke het Beyersche gedeelte van de weermacht inneemt.
Bulletin beige des scienses militaires. Octobre 1925. „Les opérations de
l'armée beige" wordt op de gebruikelijke wijze vervolgd.
Een opstel: Paris ou la guerre future" door cap. Comt. R. Beretze-Lolet
is een bespreking van het gelijknamige Eng. werkje van den bekenden
schrijver captain B. H. Liddell Hart, die veel van zich doet spreken door
zijn ultra-moderne opvattingen over den toekomstoorlog, vooral op het
gebied van mechanische voortbeweging.
