Voor den bolshevist kan de ware reconstructie, niet alleen van Europa maar van de lieele wereld, alleen plaats hebben door de afschaffing van de democratie en door het instellen van de absolute heerschappij van het proletariaat. De Rus is nog half wild; „un instinct de destruction couve au „fond de ces ames douces et compatissantes" zegt Gabriel Hanotaux1) Daarom zal het communisme beter spreken tot de halfontwikkelde rassen van Azië, dan tot de volken van Europa die op een hoogeren trap van beschaving staan. Nimmer mag echter uit het oog worden verloren, dat het bolshevisme een product is van de" Russische of liever van de Russo-tartaarsche ziel en dat het als zoodanig zuiver nationalistisch en imperialistisch is. Landen die eenmaal het Bolshevisme hebben aanvaard worden een provincie van Rusland, zooals b. v. met Mongolië het geval is. „Nous retrouvons dans la mentalité bolshévique a la fois la force désorganisatrice les procédés anti-démocratiques, autocratiques et despotiques du tsarisme et la cruauté des Mongols du Xlle siècle", zegt generaal Niessel. 2) Het bolshevisme probeert door oorlog en strijd zijn doel te bereiken. Van vreedzame middelen verwacht het geen heil en uit hoofde van zijn agres sieven aard staat het dus vijandig tegenover de vredesbeweging. De allesbeheerschende factor in de bolshevistische beweging is de klassenstrijd. Lenin begreep, dat het Russische arbeidersprole tariaat te gering in aantal was om tot de verwezenlijking van het doel van het bolshevisme, de wereldrevolutie, te geraken. Daarom proclameerde hij de noodzakelijkheid, om de slaven uit de koloniën te vereenigen met die van de fabrieken der beschaafde lan den, de noodzakelijkheid om de revolutie der volkeren van Azië tegen hun overheerschers hand in hand te doen gaan met den klassen- strijd van het proletariaat. Dat is de voornaamste drijfveer van de politiek van Soviet-Rusland in Azië. En die politiek voert het zonder eenige scrupules door, ook in tijd van vollen vrede, zoowel tegenover bondgenoot als vijand, zoowel tegenover kleine staten, die zich buiten de wereldpolitiek probeeren te houden als tegen de Groote Mogendheden, die actief daaraan deelnemen. Rusland heeft door middel van de Kommintern, het exécutieve Bureau van de communistische Internationale, een anti-Westersche pro paganda georganiseerd in Azië. De Kommintern heeft secties te Weenen, "Odessa, Tiflis, Tasjkent, Peking, Ourga (Mongolië) en Canton, die ieder hun eigen zone van actie hebben. 281 1) Gabriel Hanotaux. Quelques réflexions sur la Russie des Soviets. Revue des deux mondes 1922 p. 282, 2) Niessel. Lénine et l'avènement du Bolshévisme en Russie. Revue de Paris 1925 p. 548.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1926 | | pagina 17