Voor den bolshevist kan de ware reconstructie, niet alleen van
Europa maar van de lieele wereld, alleen plaats hebben door
de afschaffing van de democratie en door het instellen van de
absolute heerschappij van het proletariaat.
De Rus is nog half wild; „un instinct de destruction couve au
„fond de ces ames douces et compatissantes" zegt Gabriel
Hanotaux1) Daarom zal het communisme beter spreken tot de
halfontwikkelde rassen van Azië, dan tot de volken van Europa
die op een hoogeren trap van beschaving staan. Nimmer mag
echter uit het oog worden verloren, dat het bolshevisme een
product is van de" Russische of liever van de Russo-tartaarsche
ziel en dat het als zoodanig zuiver nationalistisch en imperialistisch
is. Landen die eenmaal het Bolshevisme hebben aanvaard worden
een provincie van Rusland, zooals b. v. met Mongolië het geval
is. „Nous retrouvons dans la mentalité bolshévique a la fois la force
désorganisatrice les procédés anti-démocratiques, autocratiques
et despotiques du tsarisme et la cruauté des Mongols du Xlle
siècle", zegt generaal Niessel. 2) Het bolshevisme probeert
door oorlog en strijd zijn doel te bereiken. Van vreedzame
middelen verwacht het geen heil en uit hoofde van zijn agres
sieven aard staat het dus vijandig tegenover de vredesbeweging.
De allesbeheerschende factor in de bolshevistische beweging is
de klassenstrijd. Lenin begreep, dat het Russische arbeidersprole
tariaat te gering in aantal was om tot de verwezenlijking van
het doel van het bolshevisme, de wereldrevolutie, te geraken.
Daarom proclameerde hij de noodzakelijkheid,
om de slaven uit de koloniën te vereenigen
met die van de fabrieken der beschaafde lan
den, de noodzakelijkheid om de revolutie der
volkeren van Azië tegen hun overheerschers
hand in hand te doen gaan met den klassen-
strijd van het proletariaat.
Dat is de voornaamste drijfveer van de politiek
van Soviet-Rusland in Azië. En die politiek voert het zonder
eenige scrupules door, ook in tijd van vollen vrede, zoowel
tegenover bondgenoot als vijand, zoowel tegenover kleine staten,
die zich buiten de wereldpolitiek probeeren te houden als tegen
de Groote Mogendheden, die actief daaraan deelnemen. Rusland
heeft door middel van de Kommintern, het exécutieve Bureau
van de communistische Internationale, een anti-Westersche pro
paganda georganiseerd in Azië. De Kommintern heeft secties te
Weenen, "Odessa, Tiflis, Tasjkent, Peking, Ourga (Mongolië) en
Canton, die ieder hun eigen zone van actie hebben.
281
1) Gabriel Hanotaux. Quelques réflexions sur la Russie des Soviets. Revue
des deux mondes 1922 p. 282,
2) Niessel. Lénine et l'avènement du Bolshévisme en Russie. Revue de
Paris 1925 p. 548.