geval beter met het gros den hoofdaanval verrichten tegen een der
vleugels ten einde, na vernietiging daarvan, de vijandelijke stel
ling verder op te rollen middels de tactische omvatting (v 1 e u-
ge laan val). De vraag, tegen welken vleugel die hoofdaanval
moet worden uitgevoerd, wordt in hoofdzaak beheerscht door
's vijands terugtochtsrichting, de gesteldheid van het aanvals-
terrein en de richting der eigen verbindingslijnen. Men bedenke
bovendien dat, hoewel de vleugelaanval behoort te geschieden
met het grootste deel der beschikbare krachten, altijd nog zoo
veel troepen voor het binden en bezighouden van het overige
front moeten overblijven, dat het den vijand niet mogelijk is, uit
de minder bedreigde frontgedeelten troepen terug te nemen en
naar den vleugel te zenden, waar door den aanvaller de beslis
sing wordt gezocht.
ad 2. Met de strategische doorbreking wordt beoogd
de tegenpartij in twee deelen te scheiden, om daarna bij opvol
ging elk dier deelen aan te vallen en te verslaan.
Intusschen zal de strategische doorbreking alleen dan uitzicht
op succes beloven, indien de tegenstander naar verhouding zijner
strijdkrachten een te verspreide opstelling heeft ingenomen. Zoo
zulks tijdig door den aanvaller onderkend wordt, is het zaak door
krachtige demonstraties op de vleugels den vijand in die verspreide
opstelling vast te leggen, wijl hem daardoor de mogelijkheid
ontnomen wordt tot een spoedige concentratie op het te doorbreken
frontgedeelte, dat doorgaans ongeveer in het centrum van de
vijandelijke opstelling gekozen wordt.
Ontmoet de aanvaller bij de uitvoering van de doorbreking
tegenstand, dan moet deze zoo spoedig mogelijk worden gebroken
tot het zich verschaffen van de noodige operatieruimte. Met
den meesten spoed wordt daarna een der helften des vijands
aangegrepen, terwijl tegen de andere voorloopig zwakke krachten
optreden. Is het eerst aangevallen gedeelte verslagen, dan wordt
dit deel door een zwakke macht vervolgd en moet het overblijvende
deel worden aangegrepen. Tegen beide deelen des vijands moet
de aanval verricht worden tegen den b i n n e nvleugel, om
zoo mogelijk het afdringen van de verbindingen te kunnen
bewerkstelligen.
Het moet natuurlijk een punt van overweging uitmaken, welk
gedeelte des vijands het eerst zal worden aangegrepen. Hierbij
ware niet alleen rekening te houden met de getalsterkte der
gescheiden deelen, doch ook met het karakter der beide vijande
lijke aanvoerders b.v. bij bondgenootschappelijke oorlogen
de opstelling der gescheiden helften t. o. v. de eigen verbindingen
en vervolgens met de omstandigheid, welk deel het gemakkelijkst
is te bereiken of door terreingesteldheid het moeilijkst door een
kleine macht is tegen te houden.
De krijgsgeschiedenis leert dat de uitkomsten, die verkregen
worden indien de strategische doorbreking gelukt, veel beslissender
299
