Kuropatkin werd in de gevechtsbevelen tevens aangegeven,
dat een doorbreking zou worden verricht door de uit de
legerreserve te versterken „West-afdeeling", indien Oyama door
de bedreiging van de „Oost-afdeeling'' er toe mocht overgaan
zijn hoofdmacht op diens rechtervleugel in te zetten. Niet de
aanvaller beheerscht hier dus den tegenstander, maar omgekeerd.
Men kan zich denken wat van dit hinken op twee gedachten
(omtrekking en doorbreking) terecht moest komen.
Een zoodanige opzet moet wel op een volledige mislukking uit-
loopen.
Eerst op 5 Oct. werd opgerukt, hoewel het evenvermelde aan
valsplan reeds drie dagen te voren was bekend gemaakt. In breed
front naderden zoowel de West- als de Oost-afdeeling de
Schiliho, waarbij tusschen beide groepen verband moest worden
gelegd en onderhouden door het detachement Mau, voor welk
doel Kuropatkin één brigade voldoende achtte.
Oyama, die door spionnenberichten en uit papieren van
een gesneuveld Russisch stafofficier inzicht had verkregen in de
plannen en voornemens van den tegenstander, besloot om 's vijands
bedoelingen te doorkruisen door een tegenoffensief op den West
vleugel, dat op 8 Oct. door het 2e Japansche leger werd ingeleid,
gevolgd door een offensiefstoot van het 4e leger a cheval van de
spoorbaan. Feitelijk dus min of meer een vleugelaan val,
wijl het grootste deel (2/3) der J. strijdkrachten frontaal tegen den
Russischen rechtervleugel werd ingezet (zie schets No. 2), al lag een
vleugelaanval aanvankelijk misschien niet in de bedoeling. Door
dit stoutmoedige optreden verloor Kuropatkin onmiddellijk
zijn zelfvertrouwen; het offensief werd aan Russische zijde afge
broken en op 13 October vinden we de Russische strijdkrachten
gedisloceerd op den N. oever van de Schaho.
Beschouwingen. Tot nog toe had aan Russische
zijde de „Stellungreiterei" hoogtij gevierd en 't viel derhalve
te loven dat Kuropatkin thans eindelijk het initiatief tot
den aanval nam. Echter bleek deze bevelhebber niet bere
kend voor het ontwerpen en nog minder voor het uitvoeren
van offensieve operatiën. Zijn plan hinkte op twee gedachten
en ging uit van de verkeerde doelstelling, den tegenstander
slechts terug te werpen in stede van te vernietigen en zulks
niettegenstaande de beschikbare overmacht. Verder had K u-
ropatkin het voornemen om den Japanschen rechtervleugel
te omtrekken, doch voor dit doel bestemde hij niet het
gros zijner strijdkrachten, zooals de strategie wil, doch zien
wij daarentegen een verdeeling in drie, nagenoeg gelijk
waardige groepen. De omtrekkende groep was slechts weinig
sterker dan de frontgroep; waarbij dan nog komt dat de alge-
meene reserve, die bij een omtrekking achter de beslissende groep
behoort te volgen, thans door Kuropatkin achter de front-
groep wordt opgesteld. Ondersteuning van de beslissende Oost-
306
