390
Juist dat zoeken naar harmonisch verband is weder koren op den molen,,
van hen, die de splitsing der marine voorstaan, ten einde de geheele verant
woordelijkheid voor de defensie in Indië in handen van den minister van
koloniën te kunnen brengen. De vlootcommissie heeft dit argument verworpen,
omdat de verdediging rijkszaak is. Het geldt hier een staatsbelang van de
eerste orde en geen zaak van uitsluitend koloniaal belang".
De schrijver wil dus feitelijk wèl splitsing ter wille van het harmonisch
verband van de Indische defensie, doch geen splitsing omdat de
verdediging van Indië rijkszaak is. En dit laatste weegt bij hem dan het
zwaarst.
Het is ons nog steeds niet duidelijk, waarom de verdediging wel rijkszaak
is, indien de ministers van Marine en Koloniën beiden de verantwoordelijkheid
dragen en geen rijkszaak kan zijn, indien de Minister van Koloniën dit
alleen moet doen.
De beslissing en leiding toch blijven in beide gevallen op grond van de
bestaande staatsrechtelijke verhoudingen aan het Opperbestuur. In de groote
lijn blijft de toestand dan ook geheel dezelfde. Door de splitsing der staats-
marine zal het Opperbestuur zijn functie ten aanzien van de Indische defensie
slechts doelmatiger gaan uitoefenen en wordt de gelegenheid geschapen
om door éénhoofdige leiding op de beste wijze te beoordeelen, wat voor
het Indische deel van het Koninkrijk der Nederlanden noodig zal zijn.
Het Algemeen Handelsblad over het rapport der vlootcommissie.
Van geheel dezelfde opinie is de bekende marinemedewerker van het Neder-
landsch Algemeen Handelsblad Marin.
In het nummer van 12 April j. 1. bespreekt deze schrijver het rapport der
vlootcommissie over de splitsing der Staatsmarine, over welk onderwerp wij
in een vorig nummer reeds een vrij uitgebreide beschouwing gaven.
Wij schreven toen:
„In het kort samengevat gaat naar onze meening de door de vlootcommissie
gewenschte eenheid in de marine ten koste van de eenheid in de verdediging
van Nederlandsch-Indië.
Wij voor ons achten het noodzakelijk het belangrijkste voorop te plaatsen.
Tegenover het standpunt der commissie stellen wij: Eenheid in de defensie
zij het ook ten koste van de eenheid in de Staatsmarine."
Marin nu stemt met dit standpunt volkomen in.
Na gewezen te hebben op de armoede aan argumenten om de splitsing te
bestrijden, maar vooral ook op de onmacht om daar maar ook iets bruikbaars
voor in de plaats te stellen, door welke beide omstandigheden het rapport
der vlootcommissie wordt gekenmerkt, zegt hij nl.
„Zien wij eerst naar de bezwaren, die tegen de splitsing worden aangevoerd,
dan vinden wij het geheele complex van gevoelsoverwegingen terug, dat
reeds zoo vaak de plaats van argumenten heeft moeten innemen.
De verdediging van Indië, zoo wordt gezegd, is een nationale zaak.
Niemand, die het ontkennen zal. Alleen zou men willen zien toegelicht,
waarin dat nationale schade lijdt, wanneer de Marine in Indië onder den
Minister van Koloniën ressorteert. Op de voor de hand liggende opmerking
toch, dat dit laatste reeds sinds menschenheugenis met het leger het geval
is, zonder dat iemand daarin iets anti-nationaals gezien heeft, weet de com
missie alleen te antwoorden, dat een zoodanige vergelijking niet opgaat, om
dat de marine haar arbeidsveld over de geheele wereld vindt. De juistheid
van deze bewering voor ons geval nu daargelaten, valt dan toch vast te
stellen, dat zij met de Indische defensie, en dus ook met het al of niet
nationale daarvan, niets heeft uit te staan. De hooger gemaakte, van zelf
sprekende opmerking is dus onweerlegd gebleven.
Een tweede bezwaar tegen de splitsing wordt gezien in de mogelijkheid,
onderdeelen der Nederlandsche en Indische zeemacht te doen samenwerken,
welke samenwerking' dan alleen bij éénhoofdig bestuur verzekerd zou zijn.
