liseering van de Duitschers in Tirol heeft er Italië's verhouding tot Duitschland met beter op gemaakt. Mussolini is de Duitschers persoonlijk nooit erg vrien delijk gezind geweest. Reeds in 1909 schreef hij een pamflet waarin de be vrijding van Trentino door hem werd bepleit. Tegen een aan Duitschland grenzend Tirol zal Italië zich dan ook met hand en tand verzetten. Met de landen om de Adriatische Zee, zocht Mussolini toenade'ring vóór dat hij zich naar Libië begaf. Met Zuid-Slavië was Italië tot een vergelijk gekomen over Fiume. In ruil hiervoor had het land aan Zuid-Slavië de vrije hand in Saloniki gegeven. De val van den Oriekschen dictatuur van Pan- galos, was in hoofdzaak een gevolg van het feit dat Griekenland op het punt stond ten aanzien van Saloniki een onvoordeelig verdrag met Zuid-Slavië te sluiten, dat tengevolge van den staatsgreep van Condylis echter naar den prullenmand verhuisde. De Italiaansche pogingen tot toenadering met Z.-Siavië wilden niet al te best vlotten daar dit land nog groote Fransche credieten voor wapenleveran ties had loopen. Het antagonisme tusschen Griekenland en Zuid-Slavië dat thans door de vervallenverklaring van het verdrag van Saloniki is aangewak kerd, geeft Italië alle kansen om door het uitspelen van beide staten tegen elkander in de Adria gedekt te zijn. Zonder verzekerd te zijn van Engelands vriendschap kan Italië echter geen overzeesche ondernemingen op touw zetten. Evenmin is het mogelijk iets in dien geest te ondernemen zonder den financieelen steun van Groot-Brittannië. Financieel is Italië volkomen in de macht van zijn Amerikaanschen crediteur. Italië heeft zich verbonden zijn oorlogsschuld tot een totaal bedrag van 2.042 millioen in 62 termijnen af te betalen. Die betalingen geschieden middels Italiaansche schatkistbiljetten. Amerika heeft echter bedongen dat deze schat kistbiljetten in obligaties geconverteerd zullen worden, zoodra de Vereenigde Staten dat wenschen, terwijl Italië gegarandeerd heeft dat deze obligaties op de beurs verhandelbaar zijn en zullen moeten worden geabsorbeerd. Amerika heeft het in zijn macht om ineens 2 milliard aan Italiaansche obligaties op alle markten der wereld te werpen, waardoor het de koers van de Lire en daarmede de credietwaardigheid van Italië volkomen in de hand heeft. En zoo is Europa's „Groote Proletariër" voor overzeesche ondernemingen ook financieel van Engelands hulp afhankelijk. Met haar andere latijnsche zuster en politieke geloofsgenoot sloot Italië een verbond van arbitrage, vriendschap en wederzijdsche neutraliteit in geval van oorlog met derden. Feitelijk is dit verdrag in strijd met het Handvest van den Volkenbond, maar dat komt er minder op aan. Mussolini heeft immers op onverholen wijze te kennen gegeven dat het fascisme „niet in den zoo- genaamden Volkenbond gelooft". En het uittreden van Spanje uit den Vol- kenbondraad, typeert afdoende het standpunt dat Mussolini's collega-dictator tegenover dat lichaam inneemt. Het fascisme in Italië voert een economisch-militante politiek. Het is groot geworden door den steun van de nationalistische partij, de partij der kapita listen, van de Koningsgezinde blauwhemden, de groot-induHrieelen, de wa penfabrikanten, de Italiaansche Generale Staf. Tegelijk met de zwarthemden rukten deze blauwhemden in October '22 naar Rome op. Die plutocratische groep kreeg mede een aandeel over de controle der staatsdiensten door de benoeming van Federzoni tot schijnminister van Buitenlandsche zaken, van Roceo tot Minister van Justitie, van Volpi tot Minister van Financiën. Het fascisme is als economisch-militante strooming, den tegenstroom van de scciaal-pacifistische stroomingen in West-Europa. Een fransch schrijver Ludovic Naudeau brandmerkt op yrond van een zorgvuldige bestudeering van het fascisme het fascistische Italië als de buitenlandsche bolshevist, die de bourgeois-naties probeert te onteigenen. Men behoeft zich bij die minder vriendelijke qualificatie niet aan te sluiten en dient, gezien de minder prettige verhouding tusschen beide latijnsche zusternaties die uitspraak met het bekende korreltje attisch zout te savoureeren. Dat neemt niet weg dat de wereldvrede bedreigd wordt door de twee uiterste politieke stroomingen in het internationale leven. Eenerzijds door het 868

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1926 | | pagina 72