men, naar ik meen over voldoende militiekader voor het vervullen
van de functie van commandant van de tweede groep.
Aan de indeeling van de K.-brigade's in twee K.-groepen voor
het gevecht zijn o. i. derhalve geen onoverkomelijke bezwaren
verbonden en zou het daarom zeer veel aanbeveling verdienen
indien daartoe zou worden besloten.
Alvorens te besluiten meenen wij goed te doen hier nog ter
loops te wijzen op de mogelijkheid, dat men bij het streven naar
centralisatie van de vuurkracht nog verder kan gaan, dan thans
reeds werd aangegeven. Een der buitenlandsche schrijvers (Maison-
neuve „L'infanterie sous le feu") wil de vuurkracht centraliseeren
in de compagnie. Deze schrijver gaat o. i. echter te ver, aangezien
de secties toch reeds van den aanvang af behoefte aan steun van
de vuurkracht zullen hebben en dus een groot gedeelte van de
vuurkracht bij het begin van het gevecht dient te worden uit
gegeven welke later zeer moeilijk aan de secties kan worden
ontnomen. Bovendien zal de compagnies-ct. meestal niet in staat
zijn om zijne geheele gevechtstrook zoo te overzien, dat ook de
gecentraliseerde vuurkracht steeds op de meest nuttige wijze zal
worden aangewend. De centralisatie in de compagnie verdient
o. i. daarom geen aanbeveling.
Wij zouden er wel iets voor voelen om enkele K.Ms. b. v.
als vuur-reserve in de handen van den comp.-ct. te laten, terwijl
dan in de sectie 2 K.Ms. beschikbaar zouden blijven. De sectie-
ct. heeft dan voldoende vuurkracht dadelijk bij de hand, terwijl
de comp.-ct. daar naar het noodig blijkt met zijne vuurkracht kan
helpen, zonder nog de reserve sectie te behoeven te laten in
grijpen. Deze organisatie vereischt echter meer personeel en is
uit dien hoofde o. i. niet aanvaardbaar.
Wij meenen thans te kunnen besluiten, daar wij het te behan
delen onderwerp voldoende uitvoerig besproken hebben, zoodat
ook anderen daarin aanleiding kunnen vinden hunne gedachten
in dit tijdschrift bekend te stellen.
12
