134
Als Chenchow het kruispunt van den Peking- Hankoulijn met den Lunghdi
spoorweg door hem bereikt wordt, zou hij door die lijn een groot deel van
de provincie Honan beheerschen en tevens langs de Peking Hankou lijn de
verbinding met Chang Kai Chek tot stand kunnen brengen. Het schijnt dat
de hoofdmacht van Fengs naar het Oosten oprukkende legers de stad Honan
reeds genaderd is. Ten Zuiden van die hoofdmacht schijnt een van Fengs
generaals, Loijan aan de Peking- Hankou lijn reeds te hebben bereikt, een
bericht dat echter met het noodige voorbehoud moet worden aanvaard.
Fengs opmarsch naar Cheng-Chow wordt thans nog door Chang Chik Kang
een van Wu's generaals 20 mijlen ten W. van de stad Honan tegen gehou
den, terwijl versterkingen van Chang Chung Chang uit Shangtung in aantocht
zijn. Overigens kon Wu Pei Fu in Honan weinig weerstand bieden tegen
Fengs opmarsch doordat generaal Chin Yun Ao tegen hem in verzet is
gekomen, zoodat de generaals Tien Wei Chin en Kuo Yeng Chin orders
hebben gekregen hem te ontwapenen. Volgens de laatste berichten schijnt
Chin zijn commando aan Tien te hebben overgegeven en is deze laatste tegen
Chang Kai Chek in opmarsch, terwijl generaal Wang Wei Cheng het Com
mando tegen het Kuo minchun front zal voeren.
In het Noorden rukken echter de Fengtien troepen door de provincies
Kaingsi en Shensi naar den straatweg Sianfu Yulin fu op, en bedreigen
ernstig de etappelijn van Feng met Sovjet-Rusland. Volgens de laatste berich
ten zouden de Fengtientroepen Yulinfu gelegen aan de Chineesche muur
reeds hebben bereikt, terwijl meer naar het Zuiden op den Oostelijken oever
van de Hoangho, de stad Ningshan in hun handen is gevallen. Vermoedelijk
richt zich deze meer Zuidelijk opmarcheerende macht tegen Chuug pu, een
knooppunt van straatwegen in Fengs rug, en tegen Sianfu de hoofdstad van
Shensi dat door Wu's troepen moest worden ontruimd.
Fengs positie is vrij precair. Zijn voornaamste verbindingen met Sovjet
Rusland zijn afgesneden. In het Noorden bedreigt hem de zich bij Chang de
fu concentreerende troepenmacht; in het Oosten de troepen van Wu en Chang
Chung Chang. Nu de strijd der generaals van Wu in Honan ten gunste van
Wu beslist is, loopt Feng den kans in Honan afzonderlijk geslagen te worden,
vóór hij zich door een terugtocht langs den Hankou Pekinglijn met Chaing
Kai Chek kan vereenigen.
Tegelijkertijd met den opmarsch van Fengs troepen in de provincies Shensi
en Shansi ging ChanhKai Chek uit het Zuiden tot den aanval over. Wu's po
sitie in het Yangtse dal was door zijn operaties in het Noorden tegen Fengs
troepen in Kalgan, aanzienlijk verzwakt. Wu's soldaten die in het Zuiden aan
den Yangtse stonden worden slecht betaald. Bovendien liepen drie van zijn
generaals over naar de Zuidelijken. GeneraalYang Sen, de man van het Wanghsien
incident bleef hem echter trouw. Hij werd echter door de Zuidelijken bij Shasi
geslagen en trok terug in Westelijke richting op den Zuidelijken oover van de
Yangste naar Shinan.
Ook Sun Chuan Fang moest het tegen Chang Kai Chek afleggen en verloor
de provincies Kiang Si, Fokien en een deel van Tsekiang aan de Zuidelijken.
Alleen door hulp van Chang Chung Chang, de troepen van Shangtung, heeft
hij zich staande weten te houden, Chang Chung Chang heeft thans zijn troe-
tot een offensief tegen Kiu Kiang dat thans in handen der Zuidelijken is,
aangezet.
Daardoor kreeg Sun de handen in Tsekiang vrij, en dreef hij de Zuidelijken
met de hulp van den hem trouw gebleven generaal Chen Yui naar Fu-jang terug.
Ook Ning po werd heroverd, waardoor het directe gevaar van een aanval
der Zuidelijken op Sjanghai voorloopig geweken schijnt te zijn. Weet Sun zich
in Tsekiang te handhaven en zijn positie aldaar zoodanig te versterken dat hij
tot het offensief kan overgaan, dat kan hij een ernstige bedreiging van Chang
Kai Chek's rechter flank worden,
Hoe zal de militaire situtiatie zich in de toekomst ontwikkelen?
Voorloopig schijnt het groote offensief tegen Chang Kai Chek tot het voor
jaar te zijn uitgesteld. Financieel schijnt het An Kuo Chun leger er ook niet
