293
deden reeds geruchten de ronde dat de troepen van de toepan van Hunau
de generaal Tang Seng Chi, die steeds door den communistischen linker
vleugel der Kuo Min Tang en door de Russen op den voorgrond was ge
schoven, teneinde Chiang op zijde te schuiven, niet meer te vertrouwen waren.
Evenals de troepen uit Hupeh van generaal Liu Tso Lung werden zij op
de strategisch gewichtige punten vervangen door meer betrouwbare Can-
tonneesche Divisie's. Hunan is steeds een der reactionnaire provincies
geweest en schijnt al heel spoedig genoeg te hebben gekregen van de zege
ningen van het Sovjetregiem. Die ontevredenheid, scheen terug te werken op
de Honanneesche soldaten.
Zijn de zeer vage berichten juist dan schijnt ook Tang niets van den com
munistischen vleugel der partij meer te willen weten, zich echter ook niet bij
den rechtervleugel, waarvan, Chiang Kai Shek en Ho Yin Cheng, de generaal
die in Kiangsu den zegevierenden veldtocht tegen Sun Chuan Fang leidde, aan
te willen sluiten.
In de vergadering van den „Centralen Uitvoerenden Raad der Kuo Min
Tang" van 10 Maart wist de communistische linkervleugel onder SunFoo, Hsu
Chien het hoofd der communistische partij en de aanstoker der Hankou-relle-
tjes en Sung Sze Wan, de minister van financien haar zin door te zetten.
Chiang Ching Kiang, de voorzitter van de „Permanente uitvoerende Raad van
Negenen", uit de „Centrale Executieve Raad" van de Kuo Min Tang, had
evenals de generalissimus hardnekkig geweigerd met de Russen samen te wer
ken en beiden bleven te Nanchang. Krachtens een besluit der Vergadering
werd Chiang Ching Kiang van zijn ambt ontheven en de generalissimus tot
gewoon lid van den Militairen Raad benoemd. Uit de telegrammen zou men de
conclusie trekken dat Chiang Kai Shek zich aanvankelijk hierbij heeft neergelegd.
Later schijnt Chiang met kracht een betooging, die tegen hem was gericht
uiteen te hebben geslagen en Hsu Chien gedwongen te hebben de wijk te
nemen naar het Buitenland terwijl diens rechterhand Teng Yin Ta door den
generalissimus naar Nanchang werd medegenomen.
Borodin en zijn trawanten werden voorloopig met rust gelaten. Maar nau
welijks is Chiang zeker van den val van Sjanghai en Nanking of de rechter
vleugel der Kuo Min Tang scheidt zich als Tang Chang-partij af en verleent
aan Borodin, den Russischen diplomatieken ambtenaar „met verlof" even
eens een verlof buiten China door te brengen voor onbepaalden tijd.
De poging tot de verwijdering van de meest anti-Britsche elementen uit de
Kuo Min Tang is een succes voor de Engelsche politiek in China. Intusschen
zal de tijd moeten leeren of Chiang Kai Shek werkelijk in staat zal blijken te
zijn, om zijn partijgenooten in toom te houden.
Pai Ching Hsi, zijn Chef van den Staf, die thans het bevel te Sjanghai voert,
wijst er in een proclamatie op dat Sjanghai een stevige basis zal zijn voor den
uitbouw niet alleen voor het Chineesche nationalisme, maar ook van de we
reldrevolutie! Daar staat tegenover dat Chiang overal proclamaties heeft doen
uitvaardigen tot het beschermen van het leven en de eigendommen der Bui
tenlanders. In Nangking kwam het intusschen reeds tot een bloedige botsing
tusschen de Amerikaansche en Engelsche oorlogsschepen en hun landingsdivi
sies, met plunderende en uit den band gesprongen Cantonneesche guerillaben-
den, die den Socony-heuvel waar Engelsche en Amerikaansche burgers zich
hadden verzameld, bombardeerden. Alle Consulaten te Nangking werden ge
plunderd, de Engelsche consul werd gewond, buitenlandsche vrouwen werden
gemolesteerd, een Fransche priester werd neergeschoten door een Chineesch
officier, en een krachtig optreden van de gewapende macht kan niet uitblijven.
De Amerikaansche admiraal Hough, die als oudste marine officier voor Nang
king de leiding op zich genomen had, dreigde met een bombardement van de
belangrijkste punten dei1 stad.
Het is mogelijk dat Sung Sze Wan en T. V. Soong één en dezelfde per
soon zijn. Meerdere Chineezen permitteeren zich de luxe er twee namen op
na te houden.
