richten. Daar ook de hoogten der punten bij de gevolgde methode
berekend konden worden, werden daarbij gegevens verkregen om
de vertikale gesteldheid van het terrein ruw aan te geven, en
konden daardoor de zeer geaccidenteerde streken van dat land
in kaart gebracht worden.
De triangulatie geschiedde met de z. g. horizontale luchtfoto's,
welke men boven eenige bekende triangulatiepunten op eigen
terrein in een tour d'horizon nam. Met behulp van deze foto's
bepaalde men grafisch door achterwaartsche orienteering op
bekende punten de plaatsen van het vliegtuig tijdens de verschil
lende opnemingen, zette vervolgens de richtingen van uit deze
plaatsen naar de te bepalen punten uit en stelde uit de snij
dingen van deze uit verschillende standplaatsen naar dezelfde
punten getrokken lijnen de ligging der punten op de kaart vast.
De horizontale gesteldheid van het terrein werd op de gewone
wijze van de vertikale foto's overgenomenom de terreinvor-
men in te kunnen teekenen, werden daarna de foto's in stereos-
copen bestudeerd en daarbij de verkregen hoogtegegevens
geraadpleegd.
Er werden op deze wijze wel zeer ruwe, doch toch goed
bruikbare kaarten op een schaal van 1 200.000 vervaardigd
(zie plaat III) waarvan de middelbare fout in de ligging der
punten in horizontalen en vertikalen zin resp. 300 en 30 M
bedroegen. De methode is echter zeer bewerkelijk wegens de vele
uit te voeren grafische constructies en bovendien kostbaar omdat
veel personeel noodig is om al de bewerkingen in een kort
tijdsverloop te kunnen uitvoeren. In het „Cahier du Service
géographique de l'armée No. 38", waarin deze kaarteering
besproken wordt, zegt de schrijver dan ook„A l'heure actuelle,
la phototopographie ne saurait remplacer la topographie, mais elle
rend de précieux services, quand cette dernière est impossible.
Dans tous les cas l'exploitation des photographies aériennes doit
diminuer la durée du temps consacré aux opérations sur le terrain".
Minder bewerkelijk en daardoor tevens minder kostbaar
schijnt de luchttriangulatie voor schetskaarten te zijn, welke
door het consortium „Luftbild und Stereographik" te München
gepubliceerd wordt als „die Nadirpunktstriangulation". Ze wordt
met vertikale luchtfoto's uitgevoerd en heeft blijkens een artikel
voorkomende in de December aflevering 1926 van het tijdschrift
„Bildmessung und Luftbildwesen" in Noord Amerika bij de sa
menstelling van militaire kaarten op schalen van 120.000 en 1
60.000 goede resultaten opgeleverd.
4. Het vervaardigen van volledige topografische kaarten met
behulp van stereofotogrammetrische kaarteeringsapparaten.
Zooals reeds met enkele woorden werd medegedeeld, wordt
met deze apparaten een kaart verkregen uit 2 hellende of vertikale
luchtfoto's, welke uit 2 op eenigen afstand van elkaar gelegen
311
