om adem te halen. Tenslotte treden in de allerernstigste gevallen
krampen op en volgt de dood. Dit proces duurt als regel hoogstens
twee dagen. Verreweg het grootste aantal phosgeenvergiftigden
herstelt evenwel.
Het grootst aantal sterfgevallen komt voor op den eersten dag
na de vergiftiging 80 °/0 van het totaal aantal doodelijke ge
vallen), op den tweeden dag±10°/o> terwijl de overige 10 °/0
zich verdeelen over de volgende 14 dagen. Hieruit volgt dat zij,
die den tweeden dag overleven zoo goed als zeker herstellen,
mits zorgvuldige verpleging plaats heeft ter voorkoming van long
ontsteking, waarop de kans in de eerste weken groot is.
Uit het vorenstaande blijkt, dat het lijden zich bepaalt tot
hevige benauwdheid gedurende de laatste uren voor den dood.
Hierbij dient evenwel vermeld te worden, dat bij phosgeenver-
giftiging geen neiging tot hoesten optreedt en het opgeven van
bloedplasma, achterwege blijft. Bovendien zij er nogmaals op
gewezen, dat voor hen, die succombeeren, het proces over het
algemeen zeer snel verloopt. Voor hen, die herstellen, verbetert
reeds na twee dagen de toestand aanmerkelijk om daarna met
den dag dragelijker te worden, mits infectie achterwege blijft.
c. de 3e groep, de irriteerende gassen (irritantia) of prikkel-
gassen, werken prikkelend op de slijmvliezen; de traangassen
(lacrymogenia) en niesgassen (sternutateria) zijn de voornaamste
vertegenwoordigers dezer groep. Tot de traangassen behooren
een groote groep van prikkelgassen, waarvan er enkele ook een
verstikkende werking uitoefenen. Doch aangezien het doel, het
traanverwekken reeds wordt bereikt in een concentratie, waarin
de werking als ademhalingsvergift alleen gevaarlijk kan worden
na een zeer langen inwerkingsduur, komen werkelijke vergifti
gingen door traangassen zoo goed als niet voor. In ieder geval
zijn geen gevallen met doodelijken afloop door de inwerking
van traangassen geconstateerd.
Hetzelfde geldt in algemeenen zin ook voor de niesgassen, waarbij
gevallen met doodelijken afloop slechts zeer zelden zijn voor
gekomen.
De bekende traangassen zijn: broombenzylcyanide, Maronite
(mengsel van chloor en broomaceton), Joodazijnzureaethylester,
broomaceton en xylylbromide, terwijl thans door de Amerikanen
het chlooracetophenon als de ideale traanverwekker wordt be
schouwd. Een bekend prikkelgas, dat ook verstikkend kan werken,
is chloorpikrine
Als niesgassen dienden als regel verschillende arseenverbin-
dingen, waarvan diphenylarsinchloride en diphinylarsincyanide de
bekendste zijn.
De traangassen oefenen in de eerste plaats een prikkelende
werking uit op het bindvlies van het oog, waardoor heftige con
junctivitis. optreedt. Bij de gewoonlijk gebruikte concentraties
wordt alleen het oogslijmvlies aangedaan, soms tevens het neus-
337
