621
7. POLITIEK-OVERZICHT.
De nieuwe pogingen die in de afgeloopen maand van communistische zijde
zijn aangewend 0111 relletjes te verwekken hebben weer eens aangetoond dat
het noodzakelijk is de gangen der comunisten nauwkeurig gade te slaan en
voortdurend op ons qui vive te blijven. Daarom zullen wij in dit overzicht iets
dieper op het communisme ingaan.
Communistische stelsels bestonden reeds in de grijze oudheid. Plato schetst
in zijn „Politea" en zijn „Nomoi" reeds een commnuistische ideaalstaat. Maar
lang vóór Plato's tijd had omstreeks 1780 v. Chr. een groote sociale revolutie
op communistischen grondslag in het oude Egypte plaats, totdat de Hijksos,
een vreemd volk van krijgers dat met pijl en boog bewapend was omstreeks
1680 v. Chr. het aan communistische staatsbestel voor goed een einde maakte.
Na de 16e eeuw zijn ook in Europa verschillende communistische stelsels
uitgedacht door Thomas Morus, door den spaanschen Dominicaner monnik
Thomas Campanella, die zijn beginselen gedeeltelijk verwezenlijkt zag in de
omstreeks 1650 in Paraguaij gestichte Jezuieten staat, door Barasse, Morellij
en anderen. In het begin der 19e eeuw zijn het Babeuf en Owen die streven
naar de vorming van locale communistische gemeenschappen, terwijl het ideaal
van Cabet en de kleermaker Weiding meer op de stichting van den centralen
communistischen heilstaat was ingesteld. Ook aan christelijke communisten
heeft het niet ontbroken in de 19e eeuw. In Frankrijk waren het de pastoor
de Lammenaie, abbé Constant Edouard Pacqueur en anderen, terwijl de aarts
samenzweerder, de Rus Bakoenin, (1814-1876), het prototype van den Russi-
schen communistischen maximalist, streefde naar vorming van zelfstandige com
munistische gemeenten, het atheisme progageerde, geen familiebanden erkende
en krachtig voor politieke en sociale emancipatie van de vrouw ageerde.
Ook het moderne Russische communisme is maximalistisch. Alles of niets
is haar leuze. Het is als een nieuwe Islam, dat alles poogt te verpletteren om
een nieuwe staatsorde op geheel anderen grondslag dan die waarmede wij
Westerlingen vertrouwd zijn, voor de bestaande staatsgemeenschap in de
plaats te stellen. Het communisme stelt tegenover de oude individueele Ro-
meinsche gebruikscode, die door Napoleon tot de hoeksteen van ons
moderne recht werd gemaakt, een maatschappij opgebouwd op de collectieve
code van Marx en Engels. Het is een gemeenschap op een heel ander plan,
een maatschappij waarin geen privaateigendom bestaat, aangezien de communist
hierin de grondslag van alle maatschappelijke misère ziet, de directe aanleiding-
tot het egoisme van het individu en daardoor van alle sociale en politieke onge
lijkheid. Daarom moet in de communistische maatschappij gelijken arbeidslast,
een gelijk aandeel in het maatschappelijk inkomen, een gelijk aandeel in de
maatschappelijke genotsmiddelen bestaan. De geheele goederen productie, en alle
genotmiddelen moeten gezamenlijk eigendom zijn.
Maar daar staat tegenover dat de individueele vrijheid opgeofferd moet
worden aan de maatschappij en arbeidsdwang hiervan een van de voornaamste
uitvloeisels is.
In den strijd om den communistischen heilstaat over de heele wereld in te
voeren, is de internationale klassenstrijd voor de Russische communisten de
alles beheerschende factor. Het aantal Russische arbeiders is echter te gering
om in den strijd van het communisme tegen de bestaande rechtorde in West-
Europa van eenige beteekenis te zijn, en om zijn doel, het verwekken van de
wereldrevolutie, te bereiken streefde het communistische Rusland naar een
vereende actie van de fabrieksarbeiders en de slaven in de Aziatische koloniën
der imperialistische staten. Alleen door de revolutie onder de Aziatische vol-
