De dikke weefsellagen, welke op het gelaat van den man rusten,
zijn nog in sterkere mate hinderlijk, dan bij het M2-masker het
geval is.
Tot 1918 evenwel heeft het maschera polivalente bij het
Italiaansche leger stand gehouden, daarna werden de nieuwe
Fransche M2-maskers aldaar ingevoerd.
Het gasmasker in Duitschland en Oostenrijk.
Het primitieve masker, bestaande uit een gazen omhulsel, waarin
zich een met chemicaliën gedrenkte prop watten bevond, werd
eind 1915 vervangen door het Deutsche Heeresmaske.
Het uiterlijk van dit gasmasker heeft in de oorlogsjaren zeer
weinig verandering ondergaan, alleen de wangzakken zijn verval
len. De busvulling is evenwel eenige malen belangrijk gewijzigd
in verband met de groote variatie, die gedurende de jaren 1915
1918 in den aard der strijdgassen plaats vond. Ook zijn om het
dragen van de vullingsbus aan het gelaat te vergemakkelijken, n.l.
om het hinderlijke heen en weer slingeren ervan tijdens het loopen
tegen te gaan, aan weerszijden van den mondring oogen aange
bracht, vanwaar een koord (ophoudband) naar de maskerbanden
gaat, om daarop te worden bevestigd.
Het Heeresmaske (fig. 5), dat gedurende den geheelen oorlog
uitnemend heeft voldaan, verdient alleszins onze aandacht.
Busvulling:
Het Heeresmaske model 28-8-'15 bezat een busvulling bestaande
uit korrels ter grootte van 2 a 3 m.M. van goed opzuigende
Bimskies (puimsteen) of diatomiet (infusoriënaarde of kiezelgoer),
met een oplossing van potasch (kaliumcarbonaat, K2C03)
gedrenkt. Deze vulling moest in hoofdzaak bescherming verleenen
tegen chloorgas.
Het Heeresmaske model 11-'15 a '16 was voorzien van drie
vullingen:
b(uitenste) vulling: diatomiet K2C03-oplossing;
m(iddelste) vulling: adsorptiekool (A-Kohle)
o(nderste) vulling (vóór den mond): puimsteen -f- urotropine.
fig. 5
755
