twijfelachtig of deze vuurkracht bij den strijd hiertegen wel tot zijn recht zal komen. Ontegenzeggelijk stijgen de voordeelen van de 2-persoons jagers, naarmate het verschil in vliegeigenschappen tusschen beide types kleiner wordt. Een le aanval van 1-zitsjagers moet, zooals bekend, liefst verrassend zijn, waardoor zij een eerste gunstige vuurkans krijgen. Wordt het verband der 2-zitters daarbij verbroken, dan zijn de kansen in het daaropvolgend individueele luchtgevecht in het nadeel van den 2-zitter. Immers de jachtvlieger denkt, vliegt en schiet zelf, hij zit achter het pantser van zijn motor, verbreekt het gevecht als hij dat ge- wenscht acht en richt zijn vuur middels zijn vliegtuig waarin de mitrailleurs vast zijn ingebouwd, wat aan de zuiverheid van zijn schot ten goede komt. De piloot van den 2-persoonsjager moet echter zoodanig vliegen dat zijn mitrailleurschutter de beste kan sen krijgt. Hier zijn er dus twee die denken en handelen, en on danks de innigste samenweiking is het rendement daarvan nooit 100 °/0. Doch de mitrailleur-schutter moet zijn werk verrichten, staan de in een vliegtuig in een windstroom van zeg maar 175 K M per uur, hij moet zijn mitrailleurring omzwaaien naar die zijde waar de jachtvlieger hem toe dwingt, bij het richten gehinderd door den wind, door de vliegtuigbewegingen, zoowel remous als besturings bewegingen. Wie, staande in een Havilland, bij een snelheid van 100 K. M. hierover eenige ervaring heeft opgedaan, speciaal in de bochten zal begrijpen wat daaraan vastzit. En zeg niet dat een verrassende le aanval uitgesloten is op 2-zitters, de ervaring heeft anders geleerd. Uit de omstandigheid van zich niet alleen te weten, put de bemanning van een 2-zitter spoedig een onbewust gevoel van veiligheid, dat de zorgeloosheid in de hand werkt. Alislukt de le aanval, wel dan kunnen de 1-zitsjagers het ge vecht naar verkiezing afbreken of verder voortzetten. De theoretische afstootende kracht der 2-zitters, zetelend in hun achtermitrailleurs, zal pas tot zijn recht komen zoodra een zooda nig geperfectionneerde mitrailleuropstelling zal zijn uitgevonden, dat het richten in de lucht bij wijze van spreken even snel en even juist zal kunnen geschieden als het nawijzen van het doel met den vinger. Dat men in die richting zoekende is, bewijzen de patenten van Vickers en Koolhoven, welke een gemakkelijker verplaatsing van die mitrailleurs ook bij groote snelheden bedoelen mogelijk te ma ken. Indien wij nu onzen blik richten naar het buitenland en zien hoe de groote mogendheden, en ook de kleine, staan tegenover de strijdvraag1 of 2-zitsjagers, dan zullen we zien dat ook daaruit positieve conclusies te trekken zijn. 782

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1927 | | pagina 60