twijfelachtig of deze vuurkracht bij den strijd hiertegen wel tot
zijn recht zal komen. Ontegenzeggelijk stijgen de voordeelen van
de 2-persoons jagers, naarmate het verschil in vliegeigenschappen
tusschen beide types kleiner wordt.
Een le aanval van 1-zitsjagers moet, zooals bekend, liefst
verrassend zijn, waardoor zij een eerste gunstige vuurkans krijgen.
Wordt het verband der 2-zitters daarbij verbroken, dan zijn de
kansen in het daaropvolgend individueele luchtgevecht in het
nadeel van den 2-zitter.
Immers de jachtvlieger denkt, vliegt en schiet zelf, hij zit achter
het pantser van zijn motor, verbreekt het gevecht als hij dat ge-
wenscht acht en richt zijn vuur middels zijn vliegtuig waarin de
mitrailleurs vast zijn ingebouwd, wat aan de zuiverheid van zijn
schot ten goede komt. De piloot van den 2-persoonsjager moet
echter zoodanig vliegen dat zijn mitrailleurschutter de beste kan
sen krijgt. Hier zijn er dus twee die denken en handelen, en on
danks de innigste samenweiking is het rendement daarvan nooit
100 °/0. Doch de mitrailleur-schutter moet zijn werk verrichten, staan
de in een vliegtuig in een windstroom van zeg maar 175 K M
per uur, hij moet zijn mitrailleurring omzwaaien naar die zijde waar
de jachtvlieger hem toe dwingt, bij het richten gehinderd door den
wind, door de vliegtuigbewegingen, zoowel remous als besturings
bewegingen. Wie, staande in een Havilland, bij een snelheid van
100 K. M. hierover eenige ervaring heeft opgedaan, speciaal in de
bochten zal begrijpen wat daaraan vastzit.
En zeg niet dat een verrassende le aanval uitgesloten is op
2-zitters, de ervaring heeft anders geleerd. Uit de omstandigheid
van zich niet alleen te weten, put de bemanning van een 2-zitter
spoedig een onbewust gevoel van veiligheid, dat de zorgeloosheid
in de hand werkt.
Alislukt de le aanval, wel dan kunnen de 1-zitsjagers het ge
vecht naar verkiezing afbreken of verder voortzetten.
De theoretische afstootende kracht der 2-zitters, zetelend in hun
achtermitrailleurs, zal pas tot zijn recht komen zoodra een zooda
nig geperfectionneerde mitrailleuropstelling zal zijn uitgevonden,
dat het richten in de lucht bij wijze van spreken even snel en even
juist zal kunnen geschieden als het nawijzen van het doel met
den vinger.
Dat men in die richting zoekende is, bewijzen de patenten van
Vickers en Koolhoven, welke een gemakkelijker verplaatsing van
die mitrailleurs ook bij groote snelheden bedoelen mogelijk te ma
ken.
Indien wij nu onzen blik richten naar het buitenland en zien
hoe de groote mogendheden, en ook de kleine, staan tegenover
de strijdvraag1 of 2-zitsjagers, dan zullen we zien dat ook daaruit
positieve conclusies te trekken zijn.
782