797
vrije verkiezingen en een nationaal-democratische regeering. Van een wereld
revolutie willen zij niets weten.
Intusschen heeft het échec dat de Stalingroep in de Buitenlandsche Politiek
door de breuk met Engeland geleden heeft, het prestige dier groep ernstig
geschokt. Onmiddellijk heeft de linksche oppositie hier gebruik van gemaakt.
In Juni werd door vijftien vooraanstaande mannen der linksche oppositie een
document onderteekend, dat feitelijk de basis voor een nieuwe fractie legde.
In dat document werd geconstateerd dat de communistische partij zoodanig
onder den invloed van de boerenelementen is gekomen, dat een kleinburger
lijke strooming in haar de overhand heeft gekregen, en de wereldrevolutie
practisch in liquidatie is.
Trotsky en de zijnen werden daarop in een vereenigde vergadering van het
bestuur en de commissie van toezicht der communistische partij op het Kreml
ter verantwoording geroepen en gedwongen een verklaring af te leggen waar
door een herstel van den vrede in de partij mogelijk was. Maar de Stalingroep
nam daar geen genoegen mede, beweerde dat de verklaring niet oprecht was,
en legde de oppositie de verplichting op, onverwijld de fractie te ontbinden.
De leden der oppositie werden echter niet geroyeerd als lid der communis
tische partij.
Een verschuiving naar links als een gevolg van de actie der oppositie
heeft dus niet plaats gehad en van een liquidatie der wereldrevolutie is even
min sprake. Integendeel! Stalin en zijn medestanders meenen dat de wereld
revolutie onuitvoerbaar is alvorens de economische en politieke consolidatie
van Sovjet-Rusland voldoende is doorgewerkt. De oppositie acht een dergelijke
minitieuse voorbereiding der wereldrevolutie overbodig, wil haar zelfs ver
haasten. De thans aan het bewind zijnde Stalingroep is dan ook voor den wereld
vrede heel wat gevaarlijker door haar behoedzaam maar onverbiddelijk voor
waarts schrijden op het pad der wereldrevolutie, dan de heethoofdige oppositie.
En daar de Stalingroep naar het Oosten is georienteerd, is zij in het bijzonder
gevaarlijk, voor den vrede in heel Azië, ook voor de rust van Nederlatidsch-lndië
De petroleunioorlog. In het bovenstaande hebben wij aangetoond dat de
behoefte aan kapitaal in de Sovjet-Unie zeer groot is. Door de breuk met
Engeland was het voor Rusland niet meer mogelijk op de Londensche Kapitaal
markt te verschijnen. Geen wonder dus dat het zich tot het Amerikaansche
Kapitaal heeft gewend en al spoedig bleek de Standard Oil Company <S. O. C.)
genegen om het benoodigde kapitaal voor de petroleumindustrie voor te schie
ten. En daarmede was de strijd tusschen de oude vijanden de Britsche Royal
Dutch-Shell-groep (R. D.S.) en de S. O. C. ontketend. Het is een algemeen
bekend feit dat de wereldoorlog heeft geleerd, dat de petroleumvoorziening
in tijd van oorlog van minstens evenveel belang is als de munitie- en voedsel
voorziening De naoorlogsche petroleumpolitiek is daardoor een integreerend
deel geworden van de buitenlandsche politiek der Groote Mogendheden. Er
bestaat thans een felle concurrentiestijd tusschen Amerika en Engeland die
in het openbaar gevoerd wordt, door de S. O. C.- en R. D. S.- groepen, die
intusschen achter de schermen krachtig gesteund worden door de regeering
der beide Angelsaksische naties.
Op het oogenblik controleeren de S. O. C. en de daarvan min of meer afhan
kelijke olieconcerns zooals de Sinclairgroep, de Dohenygroep en andere kleinere
groepen van petroleummaatschappijen ongeveer 80 van de productie en 40%
van de wereldvoorraden. Engeland controleert daarentegen door de R. D. S.
Het optreden van de Roode terreur tegen witte gardisten die men jaren
lang in leven heeft gelaten en nu om hals heeft gebracht, de berichten omtrent
bomaanslagen tegen communisten, de verscherpte actie tegen allen die met
Engeland in verbinding staan, wijzen er op dat ook een witte oppositie het
hoofd begint of te steken. Het spreekt van zelf dat de censuur die berichten
die daarop betrekking hebben tegenhoudt. Bij gebrek aan betrouwbare gegevens
werd dit punt buiten beschouwing gelaten.