878
voeren van Moscow. Hun stoottroepen zullen de communistische partijen van de
verschillende landen vormen uit de georganiseerde partijen zelve, zullen be
staan uit zorgvuldig politiek opgevoede elementen uit de partij. De „tschons",
communistische keurbenden van fanatiekelingen zoo mogelijk overvloedig be
wapend met mitrailleurs en handgranaten zullen niet alleen dienen als kern
van de communistische strijdmacht, maar ook om eventueel verraad in die
strijdmacht onmiddellijk neer te slaan. Deze tschons zijn het waarmede men
als het noodig is een bloedig schrikbewind uitoefent en waarmede men de
tucht in de ageerende massa's handhaaft.
Zorgvuldig wordt er verder voor gewaakt, dat de verschillende leiders niet
te veel op den voorgrond treden en te veel persoonlijken invloed krijgen,
waardoor men het gevaaar van een pretoriaanschen staatsgreep poogt te ont
gaan. Daarom zijn alle orders anoniem waardoor tevens het gevaar voor ont
dekking wordt voorkomen. Als haar ergste tegenstanders beschouwt het com
munisme de kapitalistische regeering en de amorphe volksmassa, dietendeele
beslist vijandig, ten deele echter onverschillig tegenover haar actie staat.
Tegenover de kapitalistische regeering volgt de communistische partij een
bijzondere tactiek. Als het eenigszins kan, wordt die actie nooit rechtstreeks
gevoerd, vóór het beslissende moment is aangebroken. Daardoor zou zij zich
veel te veel bloot geven en het een regeering veel te gemakkelijk maken om met
haar af te rekenen. Die actie wordt gevoerd door steun te verkenen in het bijzonder
aan de linksche partijen en door te pogen de leiding in de politieke gestie dier
partijen in handen te krijgen. Natuurlijk neemt de communistische partij nooit
deel aan de regeering, maar zij stelt alles in het werk om te voorkomen dat
de regeering en de rechtsche partijen de kans krijgen om de amorphe massa
op haar hand te krijgen.
Alles zet de partij er op om haar vrijheid van handelen te behouden, door
iedere actie voor de vrijheid van vereeniging en vergadering voor vrijheid van
meenings-uiting, voor persvrijheid, krachtig te steunen. Op alle mogelijke ma
nieren poogt zij de Regeering te verzwakken, door haar middels de linksche
partijen capitulaties af te dwingen in conflicten tusschen werkgevers en werk
nemers, door in dergelijke gevallen een actie voor non-interventie te voeren,
door krachtigen steun te verleenen bij de voorbereiding van algemeene stakin
gen, (waarbij de linksche partijen de openbare leiding hebben, maar de com
munistische leiders achter de schermen hun slag slaan), door pressie uit te
oefenen en het vertrouwen te ontnemen in de rechtspraak (zaak Sacco en
Venzetti), door amnestie of gratie af te dwingen voor politieke misdrijven, door
de regeering te wennen aan zoogenaamde vreedzame aanslagen op haar pres
tige (politieke meetings en optochten).
In de koloniën werkt zij in het bijzonder op de rasseninstincten, tracht zij
leiding te geven aan de non-coöperatie beweging van de linksche partijen,
aan het stemming maken tegen de regeering, door het te doen voor
komen, alsof godsdienstvrijheid belemmert of door de regeering te be
wegen tot het nemen van modernistische maatregelen, waardoor het
regeeringsgezag bij de orthodoxe leiders van den Islam wordt verzwaktdoor
animistische voorstellingen en bijgeloof uit te buiten tot aankweeken van ver
zet der regeering enz. Talrijk zijn de middelen waardoor het communisme
zijn doel bereikt. Maar steeds streeft het er naar om als het kan andere
politieke en godsdienstige fracties de kastanjes uit het vuur te doen halen en
houdt zij de leiding achter de schermen stevig in handen.
Door propaganda in het leger en de politie poogt men het vertrouwen van
Regeering en 'ambtenaren in die machtsmiddelen te ontnemen. Heel diep hoeft
die propaganda daarvoor niet in te vreten Enkele gevallen van communisme
in het leger en de politie zijn reeds voldoende om dat vertrouwen ernstig te
schokken.
Krachtige propaganda wordt gevoerd tegen interventie van het leger bij troe
belen, teneinde zoo lang mogelijk met politie of politietroepen te maken te
hebben. Want men weet zeer goed, dat iedere overwinning het prestige en
den aanhang van de revolutionnaire partij onevenredig doet toenemen en een
