veel munitie Zeker, deze wijze van vuren kost meer tijd, doch het
is onze vaste meening, dat bij beperkte middelen „vuurconcen-
traties" zonder schietgegevens niet dan bij noodzaak moeten wor
den afgegeven. En bij dit al moet men toch niet vergeten, dat er
één onveranderlijke regel bestaat, wier toepassing of verwaar-
loozing enormen invloed heeft op het verloop van den strijd, d. i.:
Concentratie van alle middelen op het meest belangrijke doel, ten
tijde van de beslissing op het beslissende punt"., een regel, die
reeds zoo mooi in het Duitsche artilleriereglement van 1907 stond
beschreven. Hoe eenvoudig die regel ook moge zijn, toch is er
zooveel tegen gezondigd. Wij zouden weer willen wijzen op de
woorden van generaal Dedieu-Anglade: „Er waren vele kanon
nen, die hune banen in tijd en ruimte verdeelden, vandaar
dat geen massavuur werd bereikt". Laat men in legers met geringe
artilleriemachten toch zorgen, dat men zal kunnen zeggen: „Er
waren maar weinig kanonnen, doch die werden dan ook in massa
ingezet op de meest belangrijke doelen, ten tijde van de beslis
sing, op het beslissende pant. Vandaar, dat men nog zooveel kon
bereiken".
Deze stelregel moet de basis vormen van de artillerie-regle
menten in legers met een beperkte artilleriemacht. Het andere
groepeert zich er vanzelf om heen. Hoe dan per slot van rekening
gevuurd zal worden? Dat zal van de omstandigheden afhangen.
Doch wij mogen van elk goed artillerist verwachten, in elk geval
afzonderlijk, het materieel zoodanig te gebruiken, dat de infanterie
een maximum steun ontvangt.
2o. In het algemeen zal men in het Indische leger den stelregel
niet kunnen huldigen, dat massainzet alles kan vergoeden, wat
aan de nauwkeurigheid te kort komt. Neen, juist schieten, het zoo
goed mogelijk brengen van de schoten op de plaats waar de
infanterie het wil hebben zal voor onze verhoudingen en vooral
voor onze middelen o. i. de oude wijze van optreden blijven, die
normaal zal moeten worden toegepast. Wij weten wel, dat velen
ons misschien ouderwets zullen vinden, doch hoe meer wij ons in
vuurconcentraties inwerkten, des te meer kwamen wij tot de con
clusie, dat een dergelijke vuurtaktiek voor ons geen „normale"
kan zijn. Ook wij zullen en moeten het standpunt huldigen, dat
een maximum moet worden ingezet op het meest belangrijke doel,
ten tijde van de beslissing op het beslissende punt. Tot zoover
kunnen wij dan zeggen, dat naar het afgeven van massavuur is
gestreefd en dit voor zoover mogelijk, met de beschikbare mid
delen ook is bereikt.
3o. Streng toezicht op het munitieverbruik is o. i. noodzakelijk.
De D. A. C. moet in dit opzicht de teugels strak aantrekken.
4o. Concentraties op terreinstrooken eischen buitengewoon veel
munitie. Men overwege goed of het doel de inzet van een der
gelijke munitiehoeveelheid wettigt.
915
