Hoe verleidelijk deze oplossing ook moge zijn, er kleven zeer
groote nadeelen aan:
1. Zal de uitwerking van dat deel der artillerie gering zijn.
2. Stelt men dit deel der artillerie bloot aan een concentrisch
overmachtig vuur van den aanvaller, en men loopt groote kans
dit deel te verliezen.
In Holland zagen we vaak de neiging, aanvankelijk alleen het
vuur te openen met de korpsartillerie, om de divisie artillerie
te sparen voor meer beslissende momenten. (Tegen voorbereidings
vuren stormvuren). Er beginnen in Holland stemmen op te gaan,
tegen een zoodanig gebruik van de Artie. Zie Wetenschappelijk
Jaarbericht van de Holl. Vereeniging ter beoefening van Krijgswe
tenschappen 1926. Hoofdstuk Taktiek der verbonden wapens"
door den toenmaligen Kapn. van den Gen. Staf. Jhr. A 11 i n g v o n
Geuseau die zich altijd tegen een dergelijk gebruik van de
artie heeft verzet.
c. De verdediger kan het artillerievuur geheel opsparen tot de
meer beslissende gevcchtsmomenten.
Men geeft hier ontegenzeggelijk groote voordeelen prijs. Men
laat de vijandelijke infanterie met de minste moeite naderen; stel
lingvoorposten kunnen alleen maar een waarschuwende taak
krijgen, hetgeen de vijandelijke verkenningen zeer vergemakkelijkt.
De vijand kan kalm voorbereidingen voor den aanval treffen. Er
is echter één zeer groot voordeel.
Ten tijde van de beslissing heeft men een maximum aan artillerie
intact, hoewel het zwaartepunt van het artillerievuur wel geheel
op de kleine afstanden komt te liggen, (Vooral bij een nachtelijke
gereedstelling van den vijand). Hetgeen niet in het wezen van het
wapen ligt.
d. Dc verdediger kan een combinatie toepassen van de methoden
ad. a. en ad c. d. w. z. aanvankelijk met alle beschikbare middelen
de vijandelijke infanterie bestrijden, om zoodra de vijand zijn
opmarsch heeft voltooid, tot de meer voorzichtige methode ad. c.
over te gaan.
Vooral in Indische terreinen en voor Indische omstandigheden,
voelen wij het meest voor de methode d. In de eerste plaats
wenschen we den vijand ten volle de naderingsmoeilijkheden van
onze terreinen te doen ondervinden. Bovendien heeft de verdediger,
vooral indien hij de voorbereidingen goed heeft getroffen, aan
vankelijk zeer groote voordeelen op den aanvaller, daar de aanvaller
eerst langzamerhand de geheele overmacht kan ontplooien. Hoe
grooter de terreinmoeilijkheden voor den aanvaller zijn, des te
meer kan de verdediger van de omstandigheden profiteeren, maar
dan ook met de massa. Wij voelen niet veel voor de theorie om
een deel der artillerie desnoods op te offeren, om een ander deel
te sparen. Wij voelen veel meer voor de theorie, vindt men noodig
921
