969 de nieuwe socialistische maatschappij te construeeren. Het socialisme wenscht onder meer socialiseering van bepaalde bedrijven, als de tijd daar rijp voor is. Het bolsjevisme begint eerst te socialiseeren en poogt daarna organisaties te scheppen die aan den nieuwen toestand beantwoorden. Beide politieke stroomin gen streven naar de verwezenlijking van het Marxisme maar over den weg die daartoe behoort te worden ingeslagen is men het niet eens. De Engelsche arbeidersbeweging. Er hebben in de Engelsche arbeidersbe weging in den Iaatsten tijd gebeurtenissen plaats gehad, die hun schaduwen ver vooruitwerpen en ook voor de toekomst van de Pacificlanden van beteekenis zullen zijn. Het is nog niet zoo heel lang geleden, dat de Engelsche arbeidersbeweging onder den invloed van Moscou scheen te zullen komen. Op het congres van het Internationaal Verbond van Vakvereenigingen, de socialistische Internationale van Amsterdam, dat in Augustus 1927 te Parijs werd gehouden, hield de Engelsche Voorzitter Purcell een pro-Russische rede, die heel wat commentaar van zijn medebestuursleden uitlokte. Vóór den Oorlog vormden de Duitsche arbeiders in de 11e Internationale van Amsterdam het grootste contingent. Thans zijn het de Engelsche arbeiders. De Britsche delegatie ver tegenwoordigde 6 millioen arbeiders en het waren de voormannen van de Britsche Trade Unions die hadden medegewerkt tot het stichten van de Anglo- Russian Joint Advisery Committee, waarmede een nauwere aaneensluiting met Moscou beoogd werd. De Russen drongen ook aan op de vorming van een Anglo-Russian Mining Committee bij de Engelsche Miners Federation, de groep arbeiders die werkende onder de minst gunstige arbeidstoestanden, het meest voor de revolutionnaire propaganda ontvankelijk beloofde te zullen zijn. Er was dus alle reden voor, dat de gematigden in de Britsche Vakbeweging zich tegen den toenemenden invloed van Moscou schrap zetten Op het Trade Union Congres dat begin September te Edinburgh werd gehouden is het dan ook tot een conflict gekomen tusschen de communistische minderheidsbeweging in de Trade Unions en de socialistische meerderheid. Citrine de secretaris van het congres verklaarde, dat het bestuur, dat twee jaar geleden zelf hetEngelsch- Russische Comité had helpen oprichten, thans met algemeene stemmen het voorstel moest doen om de relaties met Rusland af te breken. Twee jaren lang had men er zonder succes geduldig en ernstig naar gestreefd, om de Russen te bewegen tot aansluiting bij de He Internationale van Amsterdam, liet bestuur begreep dat het samengaan met Rusland niet langer moge lijk was. De voornaamste geschilpunten waren de volgende. De Russische Trade Unions meenden dat zij hun politiek die op een revolutionnaire actie aanstuurde aan de rest van de wereld konden dicteeren. Zij meenden gerechtigd te zijn de Engelsche vakbeweging middels in onhebbelijken toon gestelde boodschappen naar hun pijpen te laten dansen. Aan het Trade Unions Congres te Edinburgh zonden zij een dergelijke broederlijke boodschap, waarin aan de Engelsche vakbeweging verweten werd, dat de mislukking van de algemeene staking en de aanneming van de nieuwe Vakvereenigingswet, de Trade Dispute and Trade Union Act, die als „galei-slaven-wet" werd betiteld, een gevolg was van de sabbotage van de politieke en industrieele leiders van de Britsche arbeiders, van de „Verraders-Thomassen" 1). Ook George Hicks de voorzitter van het Congres en het parlementslid Purcell, die nog wel de Russische zaak op het congres der He Internationale te Parijs hadden verdedigd werden duchtig onder handen genomen over hun reformistische houding. Men verweet hen dat zij door hun gestie de arbeiders ontwapenden en weerloos maakten tegen kapitalistische aanvallen en dat zij door de belofte van gemak kelijke stembusoverwinningen middels een gematigd programma, een catastrophe in de Britsche arbeidersbeweging zouden veroorzaken. De Engelsche arbeiders waren van die Russische dictatuur in het Engelsch- Russische comité echter niet gediend. De openingsrede van Hicks, die de Russen eenige harde waarheden naar het hoofd slingerde, maar ten slotte toch ook 1) De oud minister Thomas van de Labourfractie, een spoorwegman, be hoort tot de gematigden der partij en is fel anti-communist.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1927 | | pagina 75