973
Vandaar het hoogst zenuwachtige gedrag der Sovjetautoriteiten na den inval in
het Arcoshuis, van daar de propaganda van het P. P. T. U. C. die ten doel
heeft den imperialistischen oorlog die wel eens in het bijzonder tegen het
Sovjet-bewind kan zijn gericht, door het opwekken tot den klassenstrijd te
neutraliseeren.
De brochure van het P. P. T. U. C. bevat een overzicht van de vakbeweging
in vrijwel alle Pacific landen. De Pan-American Federation of Labour, wordt
er van beschuldigd onder den invloed van de socialistische „American Fede
ration of Labour" te staan, die zich aan de zijde van het Amerikaansche kapi
taal stelde in den strijd tegen het Mexicaansche volk en de Mexicaansche
Vakvereenigingen. Ja, men had het zelfs bestaan een commissie van onder
zoek naar de communistische gestie van de „Crom" (de „Confederation
Regionale obrera Mexicana") de federatie van Mexicaansche vakveree nigingen
in te stellen.
Vol afschuw spreekt het verslag over den toestand in Chili, waar begin 1927
een krachtige reactie tegen de arbeidersbeweging was ingezet en over Peru
waar Leguia met krachtige hand een beweging tegen de Peruaansche vakveree
nigingen op touw had gezet en een fascistische terreur uitoefende. Ook het
Internationale Arbeidsbureau te Qenève moest het ontgelden en de P. P. T. U.
C. waarschuwde ernstig tegen dit lichaam „No class peace; no classcolabora-
tion; but consistent classwar againt all exploiters".
Van de Filippijnen wordt gezegd dat zij onder „irresponsabie and autocratie
mililary dictatorship" staan en tot de onderdrukten en geëxploiteerde volkeren
van de Pacificlanden hooren.
Voorts is er een vlammend protest tegen „the massacre of workers and
the arrest of political and labour leaders by Dutch imperialism in Ind nesia,"
Over Britsch-Indië werd niets gezegd, w at wel een beetje vreemd aandoet.
Naast de 1.5 millioen arbeiders waarvan er een millioen georganiseerd zijn,
is in Britsch-Indië een boerenbevolking van 229 milloen zielen, toch wal een
„toiling mass" van eenige beteekenis. Van een sociaal politieke arbeidersverte-
genwoordiging is er echter nog geen sprake. Doelbewuste stroomingen zooals
het socialisme en het syndicalisme bestaan er practisch niet. De wereldrevo
lutie schijnt niet erg tot de Hindoes te spreken en stilzwijgend is men dus
aan Britsch-Indië voorbijgegaan.
Ook over de Australische arbeidersbeweging is men verdacht beknopt geweest.
Volgens het verslag zou de conferentie bijeengeroepen zijn op het initiatief
van de „Australian Trade Union Movement" in het bijzonder van de „New
South Wales Trade and Labour Council" en later van het „All Australian
Labour Congress" te Sydney dat in Augustus 1926 werd gehouden Toch
schijnt het Australische Gouvernement termen te hebben gevonden om aan
Garden, de secretaris, en aan Bonnett de vicepresident van de „Trade and
Labour Council", geen paspoort te verleenen. Blijkbaar schijnt zij dus iets
tegen het vertrek van deze heeren naar Hankou te hebben gehad.
Intusschen heeft de arbeidersregeering van N. S. Wales het bij den stembus
strijd moeten afleggen. De regeering van Lang die sterk onder den invloed
der communisten stond en die vele vertrouwde leiders uit de Regeering had
gezet werd verslagen nadat de kiezers door de anti-communistische leuzen
van de oppositie waren wakker geschud.
Zelfs Bruce, de premier van het Australische Gemeenebest vond het noodig
tegen de Regeering van Lang te opponeeren en in zijn rede wees hij er op
hoe Lang de democratische beginselen met voeten had getreden en N.S Wa
les onder de dictatuur van een handvol extremisten had gebracht. Overigens
waren het niet uitsluitend altruistische motieven die de arbeidersleiders van
N.S. Wales er toe brachten om het P. P T. U. C. bijeen te roepen. Uit de
besluiten van het congres blijkt dat de lage arbeidsloonen in de koloniën
de Europeesche loonstandaard omlaag dreigen te drukken en dat deze omstan
digheid de grootste hinderpaal is voor het vormen van een eenheidsfront van
de werkers der verschillende rassen in den Pacific. Op het programma van
het P. T. T. U. Secretariaat staat dan ook een krachtige actie tot het verbeteren
van de bestaande arbeidstoestanden en het opdrijven van de loonen.
