149
staan van de communistische gemeenschap mogelijk. Blijven echter bolwerken
van die oude maatschappij met hun machtsapparaat van leger, vloot, politie
enz. bestaan, dan zullen zij de heerschappij pogen te verwerven over de com
munistische gemeenschappen, die dan bloot zullen zijn gesteld aan de uitbui
ting dier kapitalistische, imperialistische haarden. „Es war uns klar," zegt Lenin
dasz ohne die unterstiitzung, der internationalen Weltrevolution, der Sieg der
proletarischen Revolution unmöglich ist". Maar die proletarische revolutie is
in de kapitalistische landen niet uitgebroken en voorloopig staat men daar nogs
heel erg ver van de idealen der communistische gemeenschap af. Wel ze<d
Lenin op het congres der Ille Internationale op 5 Juli 1921 „die Entwickelung
„der internationalen Revolution, die wir prophezeit haben, macht FortschriT
„te", i) Maar voorloopig zal men in Rusland den proletarischen Halfstaat met haar
minstens even ontzagwekkend arsenaal van machtsmiddelen, met haar Q. P. U.
(Qosodarstwjenoje Polititojeskoje Oekrawljenië of in minder tong-o-ymnastiek
vereischend Nederlandsch het Rijks-politieke en Besturende Lichaam), met
haar Katorga die in de plaats van de oude tsaristische „Katorga" (verbanning)
is getreden, met haar censuur op de pers, met haar verbod van oprichting
van politieke vereenigingen, met haar klassen-censuskiesrecht enz. niet kunnen
missen.
De organisatie van den Halfstaat. Thans een enkel woord over de
inrichting van den proletarischen Halfstaat. De parlementen en verte
genwoordigende lichamen van den Kapitalistischen staat voldeden niet aan den
eisch der communisten, dat de proletariërs zelf het bestuur in zijn vollen om
vang ter hand moesten nemen. Want de parlementen beschikten alleen over
de wetgevende macht, terwijl de uitvoerende macht in handen was van de
Kapitalistische regeering met haar ambtenarenkorps, haar bureaucratie, waar
mede zij ondanks de parlementen, haar wil bij de uitvoering der wetten kon
doorzetten. Bovendien werden de ambtenaren, die de uitvoerende macht in
handen hebben, op autocratische wijze door de regeering benoemd. Daar
wilde men verandering in brengen. In de Raden, de Sovjets, die den grond
slag vormden van het bestuurstelsel zou dit anders zijn. Want de Raden
beschikken èn over de wetgevende èn over de uitvoerende macht. Met de
instelling der Sovjets beoogde Lenin een „Umwandlung der Parlementen aus
Schwatzbunden in arbeitenden Institutionen". Want voortaan zouden de afgevaar-
digden gedwongen zijn zelf te werken, zelf hun wetten uit te voeren, zouden zij
zelf hun werk aan de practijk kunnen toetsen, terwijl zij onmiddellijk tegen
over hun kiezers verantwoordelijk zouden zijn.
Daarbij kwam dat de mandaten slechts enkele, meestal drie maanden duur
den, zoodat dus de gekozenen gedwongen waren zich te schikken naar den
wil van hun kiezers en niet op eigen initiatief konden handelen. Van een
conflict van inzichten tusschen kiezers en volksvertegenwoordigers kan dus
nimmer sprake zijn. Feitelijk is het sovjetstelsel dus de consequente doorvoe
ring van de democratische gedachte. Door de Sovjets wordt de politieke
belangstelling van het volk opgewekt, daar de kiezers middels de raden in
staat zijn, direct invloed uit te oefenen op het politieke gebeuren. Daar staat
tegenover dat de korte zittingstijd en het feit, dat iedere afgevaardigde
steeds aan het risico van neerleggen van zijn mandaat blootstaat, het verantwoor-
delijkheidsgevoel bij hen niet aankweekt. Toch lijkt het sovjetsysteem op
papier nog niet zoo kwaad. Maar in de practijk ziet het er anders uit. Naast
de gekozen leden tellen de sovjets althans in de steden ook vertegenwoor
digers der administratieve organen van de communistische partij en van de
G. P. U. en deze leden overtreffen vaak de gekozen leden. Bij de dorpssovjets
is het echter niet altijd mogelijk een communistische meerderheid te krijgen
en is_ het heft dikwijls in handen van de „partijloozen". Toch bevinden zich
ook in de dorpssovjets de noodige communistische dwarskijkers. Bovendien
werken de openbare verkiezingen, de keuze van communistische afgevaardigden
Lenin. Die Taktik der Kommunistischen Partei Russland.
