150
in de hand, daar ieder die in zijn betrekking maar eenigszins afhankelijk is
van het sovjetregime, het niet zal wagen om voor een partijloozen candidaat te
stemmen. De verkiezingen van de hoogere raden geschiedt middels getrapte
verkiezingen, met als gevolg dat op iederen trap het aantal communisten toe
neemt.
Zoo is de dictatuur van het proletariaat in den communistischen Halfstaat
feitelijk de dictatuur van de Russische Communistische Partij, ook al heet zij
dan te berusten in handen van de Al-Russische Sovjet-Regeering, bestaande
uit de in Sovjets aaneengesloten arbeidende bevolking.
De hoogste macht berust bij het Al-Russische Sovjet Congres. Dit congres
kiest het Al-Russische Centraal Uitvoerend Comité, het hoogste uitvoerend,
tevens wetgevend orgaan, dat de Raad van Volkscommissarissen (ministers)
benoemt. Deze Raad staat onder voortdurende controle van het Uitvoerend
Comité, waaraan hij overigens verantwoordelijk is. Het Uitvoerend Comité
mag alle genomen besluiten van dien Raad vernietigen en beschikt ten aanzien
van belangrijke besluiten over een recht van placet, het al of niet afkondigen
der genomen besluiten van den Raad.
Slechts enkele regelingen zijn aan het Al-Russische Sovjetcongres voorbehou
den, zooals de ratificatie van vredesverdragen, de verandering van de grond
slagen der Radenconstitutie, de vaststelling der Rijksgrenzen, het verklaren van
oorlog en het sluiten van vrede enz.
Intusschen heeft men in het Radenstelsel gezorgd voor een behoorlijk over
wicht van de stedelijke bevolking. Op de provinciale congressen bedraagt het
aantal afgevaardigden der stedelijke raden 1 5.000, die van de landelijke dis
trictscongressen echter 1 25.000.
Alle mannelijke en vrouwelijke proletariërs boven de 18 jaar zijn verkiesbaar,
behalve de leden der oude tsaristische bourgeoisie, die ingevolge artikel 65
van de Grondwet gelijk worden gesteld met krankzinnigen, misdadigers en
onder curateele gestelden.
De bolsheviki willen niets van den vreedzamen partijstrijd weten Naast
hun partij is iedere andere partij principieel van rechtserkenning uitgesloten.
Trouwens de bolsheviki weigeren het rechtop parlementaire vrijheid en über
haupt van vrijheid in het algemeen te erkennen.
„Die Freiheit ist ein bürgerliches Vorurteil", zegt Lenin. Alleen door
de dictatuur, van het proletariaat met behulp van een betrouwbaar rood
leger, een breede schare van spionnen, gevangenissen met hun folterwerk-
tuigen en beulen, kan de aardsche menschheid gelukzalig worden. Lenin beroept
zich hierbij op een uitspraak van Engels, die in zijn „Anti-Dühring" de vrij
heid een vooroordeel en een domheid noemt, in zooverre dit begrip niet
mocht voeren tot de opheffing der arbeidersklasse. „So lange die Klassen nicht
„abgeschafft sind, ist alles Gerede über Freiheit und Gleichheit überhaupt
„bloss ein Selbstbetrug, oder ein Betrug an den Werktatigen und vom Kapital
„ausgebeutetenjedenfalls verteidigen sie die Interessen der Bourgeoisie".
Lenin wijst er op dat de geschiedenis leert, dat nog nooit een onderdrukte
klasse de macht in handen heeft gekregen zonder een periode van dictatuur
te hebben doorgemaakt. De communistische revolutie heeft zich ten doel ge
steld het burgerlijke machtsapparaat de ambtenaren-, oorlogs-, rechts- en poli-
tioneele organisaties tot op den grond toe af te breken en te vervangen door
massa-organisaties van proletariërs. Overal waar ook iets is blijven bestaan
van het burgerlijke staatsapparaat, blijft dit een bolwerk voor de verdediging
van de bourgeoisie van haar voorrechten. Flet heeft geen zin om aan de uit
buiters het recht van vergadering toe te kennen. Dat recht heeft de bourgeoi
sie in 1649 in Engeland en in 1793 in Frankrijk evenmin aan haar tegenstan
ders verleend, toen zij tegen den adel in opstand kwam. Evenmin heeft de
bourgeoisie recht op persvrijheid, want zij beschikt over veel betere en
Lenin. Falsche Reden über Freiheit. Die Kommunistische Internationale
No. 15 van 1920.
