270
De revolutioiinaire strekking van het communisme.
Het communisme,wil de socialistische maatschappij stichten onafhankelijk
van de economische omstandigheden.
Terwijl het Marxisme een onafwendbare ontwikkelingsgang aanneemt, uit
gaande van de patriarchale huishouding en voerende over de kleinindustrie,
daarna over de grootindustrie, het privaatkapitalisme, en het staatskapitalisme
naar het socialisme, is het communisme in wezen revolutionnair en meent het
een of meer phasen der economische ontwikkeling te kunnen overspringen.
Op het einde der vorige eeuw en in de eerste jaren der 20e eeuw voltrok
zich in de Russische Sociaal Democratische Arbeiderspartij een scheuring tus-
schen den meer gematigden radicaal intellectueelen vleugel dier partij, de
Menscheviki die aan den economischen strijd meer waarde hechtte, die meer
reformistisch, revisionistisch en opportunistisch was aangelegd en zich tegen een
revolutionnaire actie verzette, eenerzijds, en de linkervleugel der partij, de
Bolscheviki, die in wezen revolutionnair orthodox was, anderzijds." „Ohne
revolutionaire Theorien kann es auch kleine revolutionaire Bewegung geben,"
zegt Lenin. Hij was zelfs de meening toegedaan dat een communistische
partij met reformisten in de gelederen nimmer zou kunnen zegevieren, zoodat
het dan maar beter was om onervaren nieuwelingen op verantwoordelijke
posten te plaatsen2). En onder die omstandigheden was een breuk tusschen
beide fracties dus onvermijdelijk.
Toen de wereldoorlog uitbrak kwam er scheuring in alle sociaal-democrati
sche partijen der oorlogvoerende en neutrale naties van Europa. Lenin en de
zijnen stelden zich op het internationalistische standpunt van Marx. „Die Arbeiter
haben kein Vaterland" zegt Marx. „Ein Volk das andere Völker unterdriickt,
kann nicht frei sein." En Lenin wilde dat ook het Russische volk „seine Bezie-
„hungen mit den Nachbarn auf dem menschlichen Prinzip der Gleichheit und
nicht auf dem jede grosse Nation entwürdigende Hörigkeitsprinzip der
Vorrechte aufbaut." 3) Lenin meende dat in de toekomst ernstig moest worden
gestreefd naar een versmelting van de naties, niet op gewelddadige manier,
maar door vrijwillige verbroedering van de proletariërs en de werkdadige
massa's van alle naties. Men moest zoo spoedig mogelijk den imperialistischen
wereldoorlog in een burgeroorlog converteeren en de communistische partij
in Rusland was van oordeel dat in het belang van het internationalisme der
proletariërs, de revolutie in het binnenland en in alle andere landen moest
worden verwekt.
Na de ineenstorting van de Kerensky regeering, brak de burgeroorlog
tusschen de Bolsheviki en de contra-revolutionnairen, die gesteund werden
door de imperialistische mogendheden, uit. En hiermede was de eerste phase
ingetreden van het moeilijkste probleem der Russische revolutie zooals de
Bolsheviki zich dat hadden gesteld n. 1. „die Notwendigkeit internationale
Anfgaben zu lösen, die internationale Revolution aus zu lösen und der U-
bergang von unsere Revolution als eng-nationaler zur Weltrevolution". 4)
Lenin zag intusschen wel in dat de socialistische wereldrevolutie bij de cul
tuurvolken van het Westen, niet zoo gemakkelijk zou uitbreken en dat het
niet zoo eenvoudig zou zijn de internationale proletarische gemeenschap met
de Westersche volken tot stand te brengen. Hij begreep dat indien men een
wereldrevolutie wilde ontketenen, men zich het eerst moest wenden tot de
volkeren van Azië. Daarom wilde hij een eng verband tot stand brengen tus
schen alle nationale en koloniale vrijheidsbewegingen met Sovjet-Rusland. En
W. I. Lenin. „Was tun"
2) W. I. Lenin. Falsche Reden über Freiheit. Die Kommunistische International
No. 15 Dec. 1920.
3) W. I. Lenin. Uber der Nationalstolz der Grosz Russen. Sozialdemokrat
No. 35 van 12-12-1914.
4) W. I. Lenin. Vortrag zur Frage des Brester Friedens. Rede uitgesproken
op de 3e partijdag van de Russ. Comm. Paartij op 7-3-1918.
