Uiteraard hangt bij de appreciatie van eene organisatie zeer veel
af van de voorstelling welke een ieder zich individueel heeft ge
vormd van de verschillende gevechtsomstandigheden in de moder
ne gevechtsvoering. Het is zelfs mogelijk, en dat is reeds gebleken,
dat de een voordeel ziet waar de ander nadeel meent te moeten
verwachten. In dit opzicht ga ik dan ook geheel accoord met den
inhoud van de eerste twee zinsneden van het artikel van den heer
Posthumus in I. M. T. no. 3.
Het komt ook mij derhalve vrijwel nutteloos voor om nu nog
eens weer voor- en nadeelen tegen over elkaar te gaan zetten.
Maar wel acht ik het gewenscht, om nu ik tot hardnekkige
verdediging van onze organisatie ben overgegaan, eens in het kort
onder woorden te brengen de voorstelling welke ik me, na vele
overdenkingen, heb gevormd van de gevechtsomstandigheden op
de kleine afstanden en als de beide partijen in zeer nauw contact
met elkaar zijn gekomen. Een en ander natuurlijk voor onze om
standigheden en in onze terreinen. Op de groote afstanden heeft
een verschil in de organisatie van de compagnie en de sectie niet
zoo heel veel invloed, de verschillen gaan pas ernstig spreken in
de zooeven genoemde omstandigheden.
Naar het mij voorkomt is het ter bereiking van mijn doel in de
ceiste plaats noodig een korte schets te geven van mijne voorstel
ling omtrent den toestand bij den verdediger.
Als zeker mag wel worden aangenomen, dat een verdediger zich
in het algemeen op dezelfde wijze zal gedragen als wijzelf. D. w. z.
zich eene opstelling in de diepte zal verzekeren, met een voldoende
hoeveelheid vuurkracht in voorste lijn, welke vuurkracht, naar ge
lang van den aard van het terrein, zoo gunstig mogelijk zal wor
den verdeeld (vuurplan).
Daarachter, in de diepte geëchelonneerd, telkens nieuwe weer
standskernen met de noodige vuurkracht en troependeelen gereed
staande om binnengedrongen aanvallers terug te werpen. Hoe meer
tiid er beschikbaar is geweest des te beter zal dit alles georgani
seerd kunnen worden.
Zooals we allen weten is de bedoeling den binnendringenden
aanvaller zich vast te laten loopen in een, om het zoo maar eens
te zeggen, elastische massa en hem dan weer uit te stooten.
Verder mag wel als vaststaand worden beschouwd, dat zoolang
de vuurkracht in voorste lijn intact is, er voor den aanvaller geen
kans bestaat om binnen te dringen. Om hiervoor kans te hebben
moet hij komen tegenover plaatsen waar de vuurkracht verminderd
of vrijwel geheel verdwenen is. Dus moet daar in de voorste lijn
van den verdediger iets gebeurd zijn, d. w. z. er moeten „beurze"
plekken zijn ontstaan (hoe die ontstaan zijn, door art. vuur, mitr.
vuur of de werking van K. M.'s.en K'n, doet hier niet terzake).
De voorste aanvallende afdeelingen welke tegenover dergelijke
„beurze" plekken komen, kunnen misschien tot op de kortste af-
340
