zijn twee factoren van bijzonder gewicht, n. 1. de tijd, noodig
voor het bouwen van zulk een baan en de tijd, gedurende welken
men de baan noodig heeft. Hierboven werden reeds getallen ge
noemd, welke deden zien, dat de voor het bouwen benoodigde tijd
niet onbelangrijk is. De kabelbaan is dan ook een transportmiddel
van den stellingoorlog; de meer of minder lange duur van den
bouw wordt goedgemaakt door het langdurig gebruik. Dat sluit
echter niet in zich, dat wij geheel afwijzend er tegenover zouden
mogen staan; het reeds genoemde Handboek stelt zich dan ook,
zooals reeds opgemerkt, op een ander standpunt. De mogelijkheid
van toepassing mag niet geheel uitgesloten geacht worden.
Aanschaffing van de hierboven beschreven „confectie"-banen zou
geen aanbeveling verdienen. Maar dan rijst vanzelf de vraag, in
hoeverre de particuliere industrie in een eventueele behoefte zou
kunnen voorzien. Die vraag kan geruststellend beantwoord worden.
Op Java zijn reeds verschillende kabelbanen in bedrijf, terwijl de
particuliere industrie ze ook construeeren kan.
In dringende gevallen zou gegrepen kunnen worden naar reeds
bestaande banen.
Literatuur.
Drahtseil-Hangebahnen im Dienste des Heeres. Mitt. A. u. G.
1915, No. 6.
Eine Drahtseilbahn an der Süd-Ostfront. Mitt. A. u. G. 1916,
No. 8.
Brunner, Der Stellungsbau im Hochgebirge. W. T. M. 1921.
Seilschwebebahnen für mil. Zwecke. K. Z. 1917.
Aerial ropeways. R.E.J. 1922.
Die Seilbahnen und ihre Verwendung im Kriege. W. T. M. 1925.
Schwarte, Der Technik im Weltkriege.
Mono- en bi-kabelbanen als Indische Industrie; Ned.-Ind. Rubber
tijdschrift, 1920/1921.
649